Portal
Die meneer Kuzu begrijp ik niet
Bron : Het parool - door : Theodor Holman - 22 september 2016
Theodor Holman © Wolff
Bron : Het parool - door : Theodor Holman - 22 september 2016
Theodor Holman © Wolff
Column - Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column.
De plaatsvervangende schaamte is enigszins uit het straatbeeld verdwenen, maar ik bezit er nog wat van. Bijvoorbeeld als ik die meneer Kuzu zie. De man is een Turkse Nederlander. Nou, die behandel ik met respect, want zo ben ik opgevoed. Ik vind hem er eng uitzien, maar dat is subjectief en moet ik nooit een rol laten spelen. Mijn vader noemde het in het openbaar veroordelen van iemands uiterlijk 'fascisme', dus dat doe ik niet. Ik weet dat er lieden zijn die mij liever ook niet in het donker tegenkomen.
Waar ik de plaatsvervangende schaamte van krijg, is dat ik vol goede wil ben, me openstel voor constante dialoog met alles en iedereen, maar me niet over de onbegrijpelijkheid van die Kuzu kan zetten. Ik zag hem woensdag in de Tweede Kamer tijdens de Algemene Beschouwingen. Wat hij zegt is onberispelijk Nederlands, maar toch begrijp ik hem niet. Hij zet wat zinnen achter elkaar die klinken als een beschuldiging, maar ik kom er niet achter wie hij nou precies van wat beschuldigt. Verder eindigt hij altijd zijn bijdrage aan een debat waarin zijn standpunten in een spaghetti met een bedorven saus zijn terechtgekomen met: "Dus ik concludeer dat de heer..." En vul dan maar een naam in, maar vervolgens concludeert Kuzu iets totaal onbegrijpelijks wat niet uit het voorgaande valt te concluderen. Alsof een wiskundige zegt: "Vijf plus drie is negen, en zes min drie is zeventien en daaruit concludeer ik dat negen plus zeven vijf is." En dan trots weglopen alsof je Messi een poepie hebt laten ruiken. Op zo'n moment begint bij mij de plaatsvervangende schaamte. Ik weet dat er eveneens mensen zijn die zich schamen als ze Wilders horen praten. Maar alles wat Wilders zegt, begrijp ik, al ben ik het niet met alles eens. Wat Buma zegt, begrijp ik ook, al onderschrijf ik diens wensen ook niet. Wat zij zeggen, leidt bij mij niet tot plaatsvervangende schaamte. Maar bij Kuzu heb ik dat wel. Daar komt bij dat ik wel alles geloof wat zijn tegenstanders over hem beweren. Dat hij de lange arm van Erdogan is, dat hij de vrijheid in Nederland wil beperken, dat hij het liefst in Nederland de sharia wil invoeren en zo meer. Die gedachten, daarvoor schaam ik me ook plaatsvervangend. Terwijl hij zich eigenlijk moet schamen.
De plaatsvervangende schaamte is enigszins uit het straatbeeld verdwenen, maar ik bezit er nog wat van. Bijvoorbeeld als ik die meneer Kuzu zie. De man is een Turkse Nederlander. Nou, die behandel ik met respect, want zo ben ik opgevoed. Ik vind hem er eng uitzien, maar dat is subjectief en moet ik nooit een rol laten spelen. Mijn vader noemde het in het openbaar veroordelen van iemands uiterlijk 'fascisme', dus dat doe ik niet. Ik weet dat er lieden zijn die mij liever ook niet in het donker tegenkomen.
Alles wat Wilders zegt, begrijp ik, al ben ik het niet met alles eens
Theodor Holman
Waar ik de plaatsvervangende schaamte van krijg, is dat ik vol goede wil ben, me openstel voor constante dialoog met alles en iedereen, maar me niet over de onbegrijpelijkheid van die Kuzu kan zetten. Ik zag hem woensdag in de Tweede Kamer tijdens de Algemene Beschouwingen. Wat hij zegt is onberispelijk Nederlands, maar toch begrijp ik hem niet. Hij zet wat zinnen achter elkaar die klinken als een beschuldiging, maar ik kom er niet achter wie hij nou precies van wat beschuldigt. Verder eindigt hij altijd zijn bijdrage aan een debat waarin zijn standpunten in een spaghetti met een bedorven saus zijn terechtgekomen met: "Dus ik concludeer dat de heer..." En vul dan maar een naam in, maar vervolgens concludeert Kuzu iets totaal onbegrijpelijks wat niet uit het voorgaande valt te concluderen. Alsof een wiskundige zegt: "Vijf plus drie is negen, en zes min drie is zeventien en daaruit concludeer ik dat negen plus zeven vijf is." En dan trots weglopen alsof je Messi een poepie hebt laten ruiken. Op zo'n moment begint bij mij de plaatsvervangende schaamte. Ik weet dat er eveneens mensen zijn die zich schamen als ze Wilders horen praten. Maar alles wat Wilders zegt, begrijp ik, al ben ik het niet met alles eens. Wat Buma zegt, begrijp ik ook, al onderschrijf ik diens wensen ook niet. Wat zij zeggen, leidt bij mij niet tot plaatsvervangende schaamte. Maar bij Kuzu heb ik dat wel. Daar komt bij dat ik wel alles geloof wat zijn tegenstanders over hem beweren. Dat hij de lange arm van Erdogan is, dat hij de vrijheid in Nederland wil beperken, dat hij het liefst in Nederland de sharia wil invoeren en zo meer. Die gedachten, daarvoor schaam ik me ook plaatsvervangend. Terwijl hij zich eigenlijk moet schamen.
