Portal
Vaarwel Nederland
Bron : Telegraaf - door : Alex Sassen van Elsloo - 19 oktober 2012
Alex Sassen van Elsloo
Bron : Telegraaf - door : Alex Sassen van Elsloo - 19 oktober 2012
Alex Sassen van Elsloo
AMSTERDAM - Het bewijs dat de EU ziek is werd gisteren weer mooi gegeven door de voorzitter van het Europese Parlement, Martin Schultz. Deze beste man stelde in een interview van de Volkskrant dat Nederlanders navelstaren, alleen maar bezig zijn met Nederland en geen oog hebben voor de rest van de wereld. We zijn dus bekrompen en liggen altijd dwars. Omdat er unanimiteit moet zijn in de EU, worden beslissingen om de crisis op te lossen tegengehouden door een paar dwarsliggers zoals Nederland, Finland en het kleine Duitsland. U bent vast niet verbaasd dat ik zijn mening absoluut niet deel.
De soevereine staat moet dood
Het eerste plan van aanpak van de heer Schultz is dan ook om unanimiteit af te schaffen en dit wil hij uiteindelijk bereiken door een Verenigde Staten van Europa te creëren. Hij wil dus alle nationale regeringen afschaffen (of omtoveren in een soort provinciaal bestuursorgaan) en vervangen door één Europees parlement en één Europese regering. Waarom? Nou omdat de Verenigde Staten één markt, één munt, één centrale bank, één parlement en één regering hebben. Dit werkt want de financiële markten vertrouwen de VS, aldus de voorzitter. Maar de EU heeft dit alles ook op de laatste twee punten na en daarom moet daar dus verandering in komen. Dat onze ongekozen Duitse boekhandelaar weinig kaas heeft gegeten van financiële markten is maar al te duidelijk. Tevens vergelijkt hij ook appels met peren.
De Verenigde Staten van Amerika zijn geen EU en vice versa
Allereerst de appels en peren. De VS is niet vergelijken met de EU. Zo heeft de VS een lingua franca en dat is Engels. Ja, ze hebben een grote Spaanssprekende minderheid maar het land is geschoeid op de Engelse taal en wat uiteindelijk de Amerikaanse normen en waarden zijn geworden. De Spaanstalige immigranten zijn daar dus naar toe verhuisd (gevlucht). In de EU is dat anders. De Grieken, bijvoorbeeld, zijn niet gevlucht naar de EU; het land Griekenland is onderdeel van de EU. Dit betekent ook dat de daar geldende normen en waarden onderdeel zijn van de basis van de EU (en de eurozone). In de VS is dat dus (nog) niet het geval. De cohesie van deze basis zit in een gedeelde historie en dit ging niet zonder slag of stoot. De Amerikaanse burgeroorlog is daar een voorbeeld van. Uiteindelijk werd de VS een Engelstalige natie met gedeelde culturele normen en waarden. Was het één uniforme brei? Nee, natuurlijk niet maar er was genoeg lijm om de boel als één geheel te handhaven en te besturen. Dat de Spaanstalige minderheid in de VS deze cohesie (onbedoeld) bedreigen is juist een argument tegen een EU. Welke taal delen wij in de EU? Geen. Zijn er culturele verschillen binnen de EU? Ja, zeer grote verschillen zelfs. Zijn er verschillen in demografie, recht, historie, politiek, economische cycli, inflatie, werkeloosheid, concurrentiekracht, bureaucratie, pensioenstelsels, educatie, schuldniveaus, verhouding allochtonen/autochtonen, religieuze spanningen, geopolitieke positie, sociale voorzieningen, energieafhankelijkheid, en zo verder? Het antwoord hierop is weer een volmondig ja. Veel van deze verschillen zijn ook in de VS te vinden, maar de mate waarin is van een veel kleinere orde dan bij de EU. Deze kunnen niet weggewerkt worden en al zou dat (ten dele) mogelijk zijn, dan is het een traject van eeuwen niet jaren. Wat de EU Federalistas willen doen heeft totaal geen realiteitswaarde.
Financiële markten kloppen niet meer
Met het printen van geld, manipuleren van koersen, en zo verder (zie column U wordt genept), is het geen wonder dat de burger (en belegger) geen pijl kan trekken op wat hij ziet op de financiële markten. Als indicator van de gezondheid van onze economie en politiek stelsel zijn de financiële markten ongeschikt. Dat de politici en aanhangers van de eurozone dat toch doen door bijvoorbeeld de eurowisselkoers ten opzichte van de Amerikaanse dollar te vergelijken om tot de conclusie te komen dat de euro een succes is omdat het boven de introductiekoers staat, is echt hilarisch. Net zo iets als blij zijn dat uw dochter zich verloofd heeft met een moordenaar in plaats van een massamoordenaar. Het schiet tevens een gat van Titanic-proporties in het betoog van Schultz, want blijkbaar wordt de dollar nog slechter geacht dan de euro terwijl hij de VS aanhaalt als een succes. Punt is dat een munt beoordeeld moet worden op koopkrachtbehoud. Kijkende naar grondstofprijzen, goudprijzen, voedselprijzen en dergelijke kan de conclusie alleen maar zijn dat BEIDE munten zeer slecht zijn. Verder stapt Schultz erg luchtig over het feit dat de dollar, mede door Amerikaanse militaire macht, een wereldreservemunt is. Daarmee komt de VS langer weg met monetair gegoochel dan bijvoorbeeld de ECB. Kortom, de vergelijking met de VS is onzin, want het valt niet te vergelijken en het is de vraag of je de VS als succes mag aanduiden.
Democratische EU is onmogelijk
Verder kan één Europees parlement en één regering nooit democratisch functioneren, iets wat Schultz wel beweert. Zo zijn de parlementsdebatten voor de burger niet te volgen bijvoorbeeld (door de verschillende talen). Dit geldt ook voor de verkiezingsdebatten met tot gevolg een verdeel en heers resultaat (zie deze column voor uitleg). Waar het op neer komt is dat de al fragiele link tussen burger en overheid volledig wordt verbroken. De Nederlandse burger zal praktisch nul invloed hebben over wat er in Nederland, laat staan Europa, moet gebeuren. Het zal juist leiden tot een kleine groep machtige leiders die Europa besturen. Het effectieve democratisch gehalte zal alleen maar dalen in plaats van stijgen.
Symptoombehandeling
De maatregelen waaraan Schultz verder refereert zijn eurobonds (gezamenlijk schulden uitgeven en samen het risico hiervan dragen) en een kwijtscheldingsfonds voor Europese schulden. De fout die hij hier maakt is net zoiets als een gasvuur proberen te blussen zonder de gaskraan dicht te draaien. De formule is heel simpel: Een monetaire unie kan niet bestaan zonder een politieke unie > een politieke unie is in Europa onmogelijk door de bovengenoemde verschillen > als het één niet kan, kan het andere ook niet. End of story. De oorzaken van de schuldenberg en de hoge rentestanden voor de PIIGS (de euro boekhoudregels en financiële regulering) worden met zijn maatregelen dus niet opgelost. Door alleen de symptomen aan te pakken zal het probleem keer op keer weer opdoemen totdat de muziek compleet uitgaat.
Het syndroom van de maakbare samenleving
Het overkoepelende probleem bij de EU en haar aanhangers zoals Schultz, Wortmann en Pechtold is dat zij denken dat een maatschappij maakbaar is. De maakbare maatschappij gaat er vanuit dat de maatschappij, inclusief de economie en dergelijke, te managen valt. Dit betekent een centralistische regering die via wetten en regels de maatschappij zo in het gewenste model kan stampen. Een quota voor vrouwen in de top van het bedrijfsleven is daar een goed voorbeeld van. Door regels in te voeren dat 50% vrouw moet zijn is het probleem opgelost, aldus deze zienswijze. Er wordt helemaal niet gekeken naar de mogelijke oorzaken (te dure kinderopvang, geen “ambitie” (kwaliteit versus kwantiteit keuze), discriminatie, en zo verder). Een quota doet dus helemaal niets aan deze oorzaken. Sterker nog, ze verergert bepaalde problemen juist (bijvoorbeeld, vrouwen aan de top verliezen dan het respect van anderen omdat de perceptie kan ontstaan dat ze daar door het quotasysteem zitten in plaats van de eigen kwaliteiten).
Mensen zijn geen niet-denkende schaakstukken
Er wordt dus alleen naar de gewenste uitkomsten gekeken maar niet naar het hoe en waarom het nu (niet) zo is. Zoals Adam Smith al eens zei, denken deze aanhangers van de maakbare samenleving dat de verschillende leden van een maatschappij zich net zo gemakkelijk laten bewegen als schaakstukken op een schaakbord. Dat de schaakstukken zelf ideeën en wensen hebben die haaks staan op hetgeen wat opgelegd wordt, daar wordt geen rekening mee gehouden; de hand die ze stuurt is het enige wat belangrijk is. De uitspraak “de maatschappij dat ben jij” vind ik een goede uitspraak in deze context. Ieder individu met al haar gedachten, emoties en acties bepaalt, samen met de andere individuen hoe een maatschappij is. De EU tracht van bovenaf geheel Europa te transformeren naar een utopische maatschappij. Dit plan en de manier waarop dit wordt doorgedrukt is inhumaan, niet realistisch, en gedoemd te mislukken met uiterst pijnlijke consequenties tot gevolg.
Zonder natiestaat geen cohesie
Een inherent onderdeel van de maakbare samenleving is het ondergeschikt maken van het individu aan de groep. Dit is al eens op grote schaal gedaan en het heet communisme. Na dit eclatante succes wil de EU deze inschattingsfout (aansturen op uitkomsten) nog eens dunnetjes overdoen. Een Russische ex-communist heeft wel eens opgemerkt dat de EU er een USSR-plan op na houdt en dat hij daarom de term EUSSR gebruikt. Dit klinkt extreem maar de gelijkenissen op het bestuurlijke vlak zijn niet te ontkennen. Wat Schultz, van Rompuy en Barroso (een voormalig leider van de Maoïstische partij MRPP) dus op aansturen is dat Nederland en alle andere lidstaten verdwijnen als soevereine staten. Dit betekent dat wij als Nederlander nauwelijks zeggenschap zullen hebben wat er in Nederland moet en zal gebeuren. Het boek van Thierry Baudet, Aanval op de Natiestaat is een echte aanrader in deze context. Door de soevereine landen om zeep te helpen wordt de cohesie binnen Europa alleen maar lager en zal, net als bij de USSR, leiden tot het uiteenvallen van Europa. Het uiteindelijke resultaat gaat precies datgene zijn wat iedereen zo vurig wil voorkomen. Het was Nietzsche die zei dat men voorzichtig moest zijn in het bestrijden van monsters want anders wordt je er zelf één.
De EU als monster
De EU met haar federale ambities is nu dat monster geworden. In een soort “het doel heiligt alle middelen” gedachtetoestand, liegt de EU over het verleden. Andere organisaties doen daar aan mee. Zo is de Nobelprijs voor de vrede bijvoorbeeld toegekend aan de EU en al haar voorgangers. De logica ontgaat me, want het is net zoiets als iemands vierde vrouw een prijs geven die op haar en al haar voorgangers slaat. Het verschil tussen de ene ex-vrouw (de EEG als samenwerkingsverband tussen soevereine staten) en de andere (de EU met federale ambities) is wereldgroot. De één heeft geholpen aan stabiliteit, de ander heeft een totale puinhoop veroorzaakt.
Een echo uit het verleden
Nu is er binnenkort een EU top waar ze onder andere een plan van aanpak willen formuleren om criticasters van de EU en de euro de mond te snoeren. Deze mensen zijn namelijk schadelijk want ze zorgen ervoor dat de door de EU en de andere maakbare maatschappij fanatici gewenste uitkomsten niet behaald worden. Dit lijkt zo maar een zin in een column, maar leest u deze zin alstublieft nog maal eens. Dit betekent de onderdrukking van recht op meningsuiting; het onderdrukt de ware aard van de mens. Eind jaren 30 in Duitsland begon het ook zo. Bepaalde groepen werden uitgesloten, onderdrukt en aangewezen als zondebok in naam van. Een democratie sterft zodoende beetje bij beetje met verschrikkelijke gevolgen. Als dit zo doorgaat dan zeg ik niet alleen Nederland vaarwel, maar Nederland zegt u vaarwel.
Alexander Sassen van Elsloo is oprichter van Sassen Research & Consultancy Company. Voorheen was hij head of research bij Hobart Capital Markets in Londen en deed hij aandelen- en hedgefundsales bij onder andere Kepler, MF Global en Rabo Securities.
.De soevereine staat moet dood
Het eerste plan van aanpak van de heer Schultz is dan ook om unanimiteit af te schaffen en dit wil hij uiteindelijk bereiken door een Verenigde Staten van Europa te creëren. Hij wil dus alle nationale regeringen afschaffen (of omtoveren in een soort provinciaal bestuursorgaan) en vervangen door één Europees parlement en één Europese regering. Waarom? Nou omdat de Verenigde Staten één markt, één munt, één centrale bank, één parlement en één regering hebben. Dit werkt want de financiële markten vertrouwen de VS, aldus de voorzitter. Maar de EU heeft dit alles ook op de laatste twee punten na en daarom moet daar dus verandering in komen. Dat onze ongekozen Duitse boekhandelaar weinig kaas heeft gegeten van financiële markten is maar al te duidelijk. Tevens vergelijkt hij ook appels met peren.
De Verenigde Staten van Amerika zijn geen EU en vice versa
Allereerst de appels en peren. De VS is niet vergelijken met de EU. Zo heeft de VS een lingua franca en dat is Engels. Ja, ze hebben een grote Spaanssprekende minderheid maar het land is geschoeid op de Engelse taal en wat uiteindelijk de Amerikaanse normen en waarden zijn geworden. De Spaanstalige immigranten zijn daar dus naar toe verhuisd (gevlucht). In de EU is dat anders. De Grieken, bijvoorbeeld, zijn niet gevlucht naar de EU; het land Griekenland is onderdeel van de EU. Dit betekent ook dat de daar geldende normen en waarden onderdeel zijn van de basis van de EU (en de eurozone). In de VS is dat dus (nog) niet het geval. De cohesie van deze basis zit in een gedeelde historie en dit ging niet zonder slag of stoot. De Amerikaanse burgeroorlog is daar een voorbeeld van. Uiteindelijk werd de VS een Engelstalige natie met gedeelde culturele normen en waarden. Was het één uniforme brei? Nee, natuurlijk niet maar er was genoeg lijm om de boel als één geheel te handhaven en te besturen. Dat de Spaanstalige minderheid in de VS deze cohesie (onbedoeld) bedreigen is juist een argument tegen een EU. Welke taal delen wij in de EU? Geen. Zijn er culturele verschillen binnen de EU? Ja, zeer grote verschillen zelfs. Zijn er verschillen in demografie, recht, historie, politiek, economische cycli, inflatie, werkeloosheid, concurrentiekracht, bureaucratie, pensioenstelsels, educatie, schuldniveaus, verhouding allochtonen/autochtonen, religieuze spanningen, geopolitieke positie, sociale voorzieningen, energieafhankelijkheid, en zo verder? Het antwoord hierop is weer een volmondig ja. Veel van deze verschillen zijn ook in de VS te vinden, maar de mate waarin is van een veel kleinere orde dan bij de EU. Deze kunnen niet weggewerkt worden en al zou dat (ten dele) mogelijk zijn, dan is het een traject van eeuwen niet jaren. Wat de EU Federalistas willen doen heeft totaal geen realiteitswaarde.
Financiële markten kloppen niet meer
Met het printen van geld, manipuleren van koersen, en zo verder (zie column U wordt genept), is het geen wonder dat de burger (en belegger) geen pijl kan trekken op wat hij ziet op de financiële markten. Als indicator van de gezondheid van onze economie en politiek stelsel zijn de financiële markten ongeschikt. Dat de politici en aanhangers van de eurozone dat toch doen door bijvoorbeeld de eurowisselkoers ten opzichte van de Amerikaanse dollar te vergelijken om tot de conclusie te komen dat de euro een succes is omdat het boven de introductiekoers staat, is echt hilarisch. Net zo iets als blij zijn dat uw dochter zich verloofd heeft met een moordenaar in plaats van een massamoordenaar. Het schiet tevens een gat van Titanic-proporties in het betoog van Schultz, want blijkbaar wordt de dollar nog slechter geacht dan de euro terwijl hij de VS aanhaalt als een succes. Punt is dat een munt beoordeeld moet worden op koopkrachtbehoud. Kijkende naar grondstofprijzen, goudprijzen, voedselprijzen en dergelijke kan de conclusie alleen maar zijn dat BEIDE munten zeer slecht zijn. Verder stapt Schultz erg luchtig over het feit dat de dollar, mede door Amerikaanse militaire macht, een wereldreservemunt is. Daarmee komt de VS langer weg met monetair gegoochel dan bijvoorbeeld de ECB. Kortom, de vergelijking met de VS is onzin, want het valt niet te vergelijken en het is de vraag of je de VS als succes mag aanduiden.
Democratische EU is onmogelijk
Verder kan één Europees parlement en één regering nooit democratisch functioneren, iets wat Schultz wel beweert. Zo zijn de parlementsdebatten voor de burger niet te volgen bijvoorbeeld (door de verschillende talen). Dit geldt ook voor de verkiezingsdebatten met tot gevolg een verdeel en heers resultaat (zie deze column voor uitleg). Waar het op neer komt is dat de al fragiele link tussen burger en overheid volledig wordt verbroken. De Nederlandse burger zal praktisch nul invloed hebben over wat er in Nederland, laat staan Europa, moet gebeuren. Het zal juist leiden tot een kleine groep machtige leiders die Europa besturen. Het effectieve democratisch gehalte zal alleen maar dalen in plaats van stijgen.
Symptoombehandeling
De maatregelen waaraan Schultz verder refereert zijn eurobonds (gezamenlijk schulden uitgeven en samen het risico hiervan dragen) en een kwijtscheldingsfonds voor Europese schulden. De fout die hij hier maakt is net zoiets als een gasvuur proberen te blussen zonder de gaskraan dicht te draaien. De formule is heel simpel: Een monetaire unie kan niet bestaan zonder een politieke unie > een politieke unie is in Europa onmogelijk door de bovengenoemde verschillen > als het één niet kan, kan het andere ook niet. End of story. De oorzaken van de schuldenberg en de hoge rentestanden voor de PIIGS (de euro boekhoudregels en financiële regulering) worden met zijn maatregelen dus niet opgelost. Door alleen de symptomen aan te pakken zal het probleem keer op keer weer opdoemen totdat de muziek compleet uitgaat.
Het syndroom van de maakbare samenleving
Het overkoepelende probleem bij de EU en haar aanhangers zoals Schultz, Wortmann en Pechtold is dat zij denken dat een maatschappij maakbaar is. De maakbare maatschappij gaat er vanuit dat de maatschappij, inclusief de economie en dergelijke, te managen valt. Dit betekent een centralistische regering die via wetten en regels de maatschappij zo in het gewenste model kan stampen. Een quota voor vrouwen in de top van het bedrijfsleven is daar een goed voorbeeld van. Door regels in te voeren dat 50% vrouw moet zijn is het probleem opgelost, aldus deze zienswijze. Er wordt helemaal niet gekeken naar de mogelijke oorzaken (te dure kinderopvang, geen “ambitie” (kwaliteit versus kwantiteit keuze), discriminatie, en zo verder). Een quota doet dus helemaal niets aan deze oorzaken. Sterker nog, ze verergert bepaalde problemen juist (bijvoorbeeld, vrouwen aan de top verliezen dan het respect van anderen omdat de perceptie kan ontstaan dat ze daar door het quotasysteem zitten in plaats van de eigen kwaliteiten).
Mensen zijn geen niet-denkende schaakstukken
Er wordt dus alleen naar de gewenste uitkomsten gekeken maar niet naar het hoe en waarom het nu (niet) zo is. Zoals Adam Smith al eens zei, denken deze aanhangers van de maakbare samenleving dat de verschillende leden van een maatschappij zich net zo gemakkelijk laten bewegen als schaakstukken op een schaakbord. Dat de schaakstukken zelf ideeën en wensen hebben die haaks staan op hetgeen wat opgelegd wordt, daar wordt geen rekening mee gehouden; de hand die ze stuurt is het enige wat belangrijk is. De uitspraak “de maatschappij dat ben jij” vind ik een goede uitspraak in deze context. Ieder individu met al haar gedachten, emoties en acties bepaalt, samen met de andere individuen hoe een maatschappij is. De EU tracht van bovenaf geheel Europa te transformeren naar een utopische maatschappij. Dit plan en de manier waarop dit wordt doorgedrukt is inhumaan, niet realistisch, en gedoemd te mislukken met uiterst pijnlijke consequenties tot gevolg.
Zonder natiestaat geen cohesie
Een inherent onderdeel van de maakbare samenleving is het ondergeschikt maken van het individu aan de groep. Dit is al eens op grote schaal gedaan en het heet communisme. Na dit eclatante succes wil de EU deze inschattingsfout (aansturen op uitkomsten) nog eens dunnetjes overdoen. Een Russische ex-communist heeft wel eens opgemerkt dat de EU er een USSR-plan op na houdt en dat hij daarom de term EUSSR gebruikt. Dit klinkt extreem maar de gelijkenissen op het bestuurlijke vlak zijn niet te ontkennen. Wat Schultz, van Rompuy en Barroso (een voormalig leider van de Maoïstische partij MRPP) dus op aansturen is dat Nederland en alle andere lidstaten verdwijnen als soevereine staten. Dit betekent dat wij als Nederlander nauwelijks zeggenschap zullen hebben wat er in Nederland moet en zal gebeuren. Het boek van Thierry Baudet, Aanval op de Natiestaat is een echte aanrader in deze context. Door de soevereine landen om zeep te helpen wordt de cohesie binnen Europa alleen maar lager en zal, net als bij de USSR, leiden tot het uiteenvallen van Europa. Het uiteindelijke resultaat gaat precies datgene zijn wat iedereen zo vurig wil voorkomen. Het was Nietzsche die zei dat men voorzichtig moest zijn in het bestrijden van monsters want anders wordt je er zelf één.
De EU als monster
De EU met haar federale ambities is nu dat monster geworden. In een soort “het doel heiligt alle middelen” gedachtetoestand, liegt de EU over het verleden. Andere organisaties doen daar aan mee. Zo is de Nobelprijs voor de vrede bijvoorbeeld toegekend aan de EU en al haar voorgangers. De logica ontgaat me, want het is net zoiets als iemands vierde vrouw een prijs geven die op haar en al haar voorgangers slaat. Het verschil tussen de ene ex-vrouw (de EEG als samenwerkingsverband tussen soevereine staten) en de andere (de EU met federale ambities) is wereldgroot. De één heeft geholpen aan stabiliteit, de ander heeft een totale puinhoop veroorzaakt.
Een echo uit het verleden
Nu is er binnenkort een EU top waar ze onder andere een plan van aanpak willen formuleren om criticasters van de EU en de euro de mond te snoeren. Deze mensen zijn namelijk schadelijk want ze zorgen ervoor dat de door de EU en de andere maakbare maatschappij fanatici gewenste uitkomsten niet behaald worden. Dit lijkt zo maar een zin in een column, maar leest u deze zin alstublieft nog maal eens. Dit betekent de onderdrukking van recht op meningsuiting; het onderdrukt de ware aard van de mens. Eind jaren 30 in Duitsland begon het ook zo. Bepaalde groepen werden uitgesloten, onderdrukt en aangewezen als zondebok in naam van. Een democratie sterft zodoende beetje bij beetje met verschrikkelijke gevolgen. Als dit zo doorgaat dan zeg ik niet alleen Nederland vaarwel, maar Nederland zegt u vaarwel.
Alexander Sassen van Elsloo is oprichter van Sassen Research & Consultancy Company. Voorheen was hij head of research bij Hobart Capital Markets in Londen en deed hij aandelen- en hedgefundsales bij onder andere Kepler, MF Global en Rabo Securities.
