Portal
Ondergetekende en de PVV hebben 12 miljard euro bespaard
Geplaatst door Daniel van der Stoep op 7 september, 2012 - 11:29
Vaak wordt door tegenstanders van eurorealisten (soms eurosceptici genoemd) gesuggereerd dat deze politieke partijen niets kunnen bewerkstelligen in het Europees Parlement. Dat is niet waar.
Ik durf de stelling wel aan dat juist ik, toen ik nog onderdeel was van de PVV-fractie in het Europarlement, een van de grootste resultaten van de Nederlandse Europarlementariërs heb geboekt.
Tot de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen in juni 2010 zat ik namens de PVV in de Begrotingscommissie van het Europees Parlement. Dat is een Commissie die voornamelijk leuke projectjes verzint en zonder enige kennis van zaken veel geld uitgeeft en weggeeft. De Commissie was onder andere belast met de voorbereidingen voor het Meerjarig Financieel Kader (MFK) van de Europese Unie.
Elke 7 jaar, en onder het Verdrag van Lissabon elke 5 jaar, wordt door de Europese Raad het Meerjarig Financieel Kader vastgesteld. Dit kader wordt met unanimiteit vastgesteld. Het bepaalt voor de langere termijn de financiële huishouding van de Europese Unie. De huidige periode loopt tot aan 2013. Daarna zal een nieuwe meerjarenbegroting worden opgesteld.
Met de invoering van het Verdrag van Lissabon is Nederland zijn veto over de jaarlijkse begroting kwijtgeraakt, maar omdat we nog wel een veto hebben over het meerjarig financieel kader is het een enorm belangrijk document. In die hoedanigheid is de door de Tweede Kamer aangenomen motie-De Roon/Ten Broeke (21501-20 Nr. 448, aangenomen met steun van SP, PvdD, de VVD, de SGP, het CDA, de PVV en het lid Verdonk), die de regering verzoekt om uit te spreken dat zij niet zal instemmen met het opgeven van dit veto, ook van enorm belang.
Het Verdrag van Lissabon is in werking getreden op 1 december 2009. Omdat onder het Verdrag van Lissabon het huidig MFK niet meer rechtsgeldig was, werd besloten deze om te zetten in een verordening die wel rechtsgeldig zou zijn. Hierin zouden alle huidige afspraken worden overgenomen.
Bij de voorgestelde verordening viel 1 punt mij voornamelijk op. Artikel 8, lid 3 stelde kort samengevat dat de Unie mag afwijken van het MFK binnen elke jaarlijkse begroting met een percentage van 0,03% van het Bruto Nationaal Inkomen van de Europese Unie. Dit kwam zo ongeveer neer op zo´n 4 miljard euro per jaar, die de commissie dus kan gebruiken om af te wijken van het MFK.
In de verordening stond dat het Europees Parlement en de Raad hierover gezamenlijk beslissen door middel van het gebruik van de begrotingsprocedure. Dit is een omzichtig verhaal om aan te geven dat de Raad niet unaniem hoeft te zijn en dus met een meerderheid hierover kan beslissen. Onder het MFK besliste de Raad met gekwalificeerde meerderheid. De Commissie wilde dat dit zo bleef.
Nu wil het geval dat ik een afgestudeerd jurist ben in het Internationale en Europees Recht. Daarvan zijn er niet veel in het Europees parlement. Ik kon me een zaak herinneren waarin bovenstaande verandering werd gezien als een probleem, dus ik ben toen op onderzoek uitgegaan.
Uiteindelijk vond ik de zaak die ik me kon herinneren. Het Europees Hof had namelijk op 6 mei 2008 een arrest (C-133-06) gewezen waarin het kort samengevat stelt dat met een verordening die met unanimiteit wordt aangenomen geen besluitvormingsprocedures worden gesteld die afwijken van de bevoegdheden onder het verdrag (waarin staat dat het MFK alleen met unanimiteit kan worden gewijzigd).
De voorgestelde begrotingsprocedure was er dus illegaal ingefietst in de hoop dat niemand het door zou hebben. De Europese Commissie wilde dat Nederland géén veto kreeg over de extra 4 miljard per jaar, terwijl wij daar wel recht op hadden.
Hierover heb ik toen Schriftelijke Vragen gesteld. Ik ben in Commissievergaderingen en in Plenaire vergaderingen van leer getrokken tegen deze illegaliteit. Toen ik het onderwerp voor het eerst te sprake bracht in een Commssievergadering, werd er, zo hoorde ik later, verbijsterd gereageerd door de ambtenaren van de Europese Commissie en de Europese Raad. Ik was de enige persoon in dat hele gebouw die er maanden op heeft lopen hameren.
Na een aantal weken werd mij toevertrouwd door een ambtenaar bij de Nederlandse Permanente Vertegenwoordiging, dat de EC de strijd had opgegeven en dus geen aanspraak meer maakte op die 4 miljard euro extra per jaar. (Zie: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2012:050E:0064:0067:NL:PDF Lid 1: XVI) Dat heeft de Europese burger inmiddels al zo'n 12 miljard euro opgeleverd.
En dat, heb ik, toen ik bij de PVV-fractie zat, bewerkstelligd. Het is geen eenvoudig verhaal, dat besef ik terdege, maar als andere politieke partijen weer eens lopen te zeuren over de eurorealisten, dan kunt u ze dit stuk eens flink onder hun neus wrijven.
Dagelijkse Standaard
Geplaatst door Daniel van der Stoep op 7 september, 2012 - 11:29
Vaak wordt door tegenstanders van eurorealisten (soms eurosceptici genoemd) gesuggereerd dat deze politieke partijen niets kunnen bewerkstelligen in het Europees Parlement. Dat is niet waar.
Ik durf de stelling wel aan dat juist ik, toen ik nog onderdeel was van de PVV-fractie in het Europarlement, een van de grootste resultaten van de Nederlandse Europarlementariërs heb geboekt.
Tot de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen in juni 2010 zat ik namens de PVV in de Begrotingscommissie van het Europees Parlement. Dat is een Commissie die voornamelijk leuke projectjes verzint en zonder enige kennis van zaken veel geld uitgeeft en weggeeft. De Commissie was onder andere belast met de voorbereidingen voor het Meerjarig Financieel Kader (MFK) van de Europese Unie.
Elke 7 jaar, en onder het Verdrag van Lissabon elke 5 jaar, wordt door de Europese Raad het Meerjarig Financieel Kader vastgesteld. Dit kader wordt met unanimiteit vastgesteld. Het bepaalt voor de langere termijn de financiële huishouding van de Europese Unie. De huidige periode loopt tot aan 2013. Daarna zal een nieuwe meerjarenbegroting worden opgesteld.
Met de invoering van het Verdrag van Lissabon is Nederland zijn veto over de jaarlijkse begroting kwijtgeraakt, maar omdat we nog wel een veto hebben over het meerjarig financieel kader is het een enorm belangrijk document. In die hoedanigheid is de door de Tweede Kamer aangenomen motie-De Roon/Ten Broeke (21501-20 Nr. 448, aangenomen met steun van SP, PvdD, de VVD, de SGP, het CDA, de PVV en het lid Verdonk), die de regering verzoekt om uit te spreken dat zij niet zal instemmen met het opgeven van dit veto, ook van enorm belang.
Het Verdrag van Lissabon is in werking getreden op 1 december 2009. Omdat onder het Verdrag van Lissabon het huidig MFK niet meer rechtsgeldig was, werd besloten deze om te zetten in een verordening die wel rechtsgeldig zou zijn. Hierin zouden alle huidige afspraken worden overgenomen.
Bij de voorgestelde verordening viel 1 punt mij voornamelijk op. Artikel 8, lid 3 stelde kort samengevat dat de Unie mag afwijken van het MFK binnen elke jaarlijkse begroting met een percentage van 0,03% van het Bruto Nationaal Inkomen van de Europese Unie. Dit kwam zo ongeveer neer op zo´n 4 miljard euro per jaar, die de commissie dus kan gebruiken om af te wijken van het MFK.
In de verordening stond dat het Europees Parlement en de Raad hierover gezamenlijk beslissen door middel van het gebruik van de begrotingsprocedure. Dit is een omzichtig verhaal om aan te geven dat de Raad niet unaniem hoeft te zijn en dus met een meerderheid hierover kan beslissen. Onder het MFK besliste de Raad met gekwalificeerde meerderheid. De Commissie wilde dat dit zo bleef.
Nu wil het geval dat ik een afgestudeerd jurist ben in het Internationale en Europees Recht. Daarvan zijn er niet veel in het Europees parlement. Ik kon me een zaak herinneren waarin bovenstaande verandering werd gezien als een probleem, dus ik ben toen op onderzoek uitgegaan.
Uiteindelijk vond ik de zaak die ik me kon herinneren. Het Europees Hof had namelijk op 6 mei 2008 een arrest (C-133-06) gewezen waarin het kort samengevat stelt dat met een verordening die met unanimiteit wordt aangenomen geen besluitvormingsprocedures worden gesteld die afwijken van de bevoegdheden onder het verdrag (waarin staat dat het MFK alleen met unanimiteit kan worden gewijzigd).
De voorgestelde begrotingsprocedure was er dus illegaal ingefietst in de hoop dat niemand het door zou hebben. De Europese Commissie wilde dat Nederland géén veto kreeg over de extra 4 miljard per jaar, terwijl wij daar wel recht op hadden.
Hierover heb ik toen Schriftelijke Vragen gesteld. Ik ben in Commissievergaderingen en in Plenaire vergaderingen van leer getrokken tegen deze illegaliteit. Toen ik het onderwerp voor het eerst te sprake bracht in een Commssievergadering, werd er, zo hoorde ik later, verbijsterd gereageerd door de ambtenaren van de Europese Commissie en de Europese Raad. Ik was de enige persoon in dat hele gebouw die er maanden op heeft lopen hameren.
Na een aantal weken werd mij toevertrouwd door een ambtenaar bij de Nederlandse Permanente Vertegenwoordiging, dat de EC de strijd had opgegeven en dus geen aanspraak meer maakte op die 4 miljard euro extra per jaar. (Zie: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2012:050E:0064:0067:NL:PDF Lid 1: XVI) Dat heeft de Europese burger inmiddels al zo'n 12 miljard euro opgeleverd.
En dat, heb ik, toen ik bij de PVV-fractie zat, bewerkstelligd. Het is geen eenvoudig verhaal, dat besef ik terdege, maar als andere politieke partijen weer eens lopen te zeuren over de eurorealisten, dan kunt u ze dit stuk eens flink onder hun neus wrijven.
Dagelijkse Standaard
