Portal
EU-miljard voor Egypte 'verdween in zwart gat'
Bron : volkskrant.nl - door : Marc Peeperkorn - 18 juni 2013
© AFP. Een graffiti-beeld van de Egyptische oud-president Mubarak, oud-legerleider Tantawi en de huidige
president Morsi (links).
De Europese Rekenkamer heeft zware kritiek op de besteding van 1 miljard euro EU-steun voor Egypte. Het is volstrekt onduidelijk of het geld efficiënt en rechtmatig is besteed.
In het rapport dat Rekenkamerlid Karel Pinxten vandaag presenteert, staat niet welk deel van de EU-hulp door mismanagement of corruptie is verspild. Pinxten: 'We weten simpelweg niet hoe het geld is besteed, dus ook niet hoe fout.' Hij spreekt van een 'zwart gat' waarin het miljard is terechtgekomen. Egypte kreeg tussen 2007 en 2013 circa 1 miljard euro van de EU. Het merendeel (600 miljoen) was bestemd voor zorg, onderwijs en transport en werd direct aan het Egyptische ministerie van Financiën overgemaakt. De Rekenkamer plaatst grote vraagtekens bij deze steun. Zo laat het begrotingsbeheer in Egypte te wensen over. De uitgaven voor het leger en de president worden überhaupt niet vermeld. Er bestaan grote 'speciale fondsen' die buiten de boeken worden gehouden. De corruptie is wijdverbreid. Van haar kant koppelde de EU nauwelijks duidelijke en meetbare doelen aan de besteding van de financiële hulp.
Onwil
Ook de projecten voor meer democratie en naleving van de mensenrechten (400 miljoen euro) waren 'weinig succesvol'. De onwil bij de Egyptische autoriteiten was groot en de programma's werden gesaboteerd of geschrapt. Volgens Pinxten heeft het verdrijven van dictator Mubarak begin 2011 de situatie voor de hulpverlening niet verbeterd. 'Integendeel: met Mubarak waren er problemen maar onder de huidige president Morsi worden die alleen maar groter.' De Rekenkamer roept de EU op om de huidige 'zachte aanpak' van geven zonder zeuren in te wisselen voor resultaatgerichte steun met harde voorwaarden. Pinxten noemt de steun voor zwakke eurolanden als voorbeeld. Die krijgen hun noodleningen alleen maar uitbetaald als ze voldoen aan de gestelde hervormingseisen. Om de drie maanden is er een controle en kan de geldkraan worden dichtgedraaid.
Moeilijke omstandigheden
De Europese Commissie en de Europese dienst voor buitenlands beleid - de verantwoordelijken voor het hulpprogramma - betreuren het harde oordeel van de Rekenkamer. Volgens de Commissie heeft de Rekenkamer te weinig oog voor de extreem moeilijke omstandigheden - eerst een dictatuur, daarna een opstand - waaronder de steunverlening plaatsvond. Veel van de aanbevelingen van de Rekenkamer zouden al zijn ingevoerd. Volgens Pinxten is dat gebeurd nadat zijn rapport in concept op tafel lag. De Europese Rekenkamer publiceert ieder jaar een verslag over de rechtmatigheid van de EU-uitgaven (130 miljard euro per jaar). Dat heeft nog nooit tot een goedkeurende verklaring geleid. Daarnaast presenteert de Rekenkamer specifieke rapporten (zoals over Egypte) naar de effectiviteit van EU-subsidies. De terugkerende boodschap daarin is dat de EU te vaak verzuimt meetbare doelen voor steunprogramma's op te stellen, waardoor de opbrengst van de bestede miljarden niet valt vast te stellen.
.
Bron : volkskrant.nl - door : Marc Peeperkorn - 18 juni 2013
© AFP. Een graffiti-beeld van de Egyptische oud-president Mubarak, oud-legerleider Tantawi en de huidige
president Morsi (links).
De Europese Rekenkamer heeft zware kritiek op de besteding van 1 miljard euro EU-steun voor Egypte. Het is volstrekt onduidelijk of het geld efficiënt en rechtmatig is besteed.
In het rapport dat Rekenkamerlid Karel Pinxten vandaag presenteert, staat niet welk deel van de EU-hulp door mismanagement of corruptie is verspild. Pinxten: 'We weten simpelweg niet hoe het geld is besteed, dus ook niet hoe fout.' Hij spreekt van een 'zwart gat' waarin het miljard is terechtgekomen. Egypte kreeg tussen 2007 en 2013 circa 1 miljard euro van de EU. Het merendeel (600 miljoen) was bestemd voor zorg, onderwijs en transport en werd direct aan het Egyptische ministerie van Financiën overgemaakt. De Rekenkamer plaatst grote vraagtekens bij deze steun. Zo laat het begrotingsbeheer in Egypte te wensen over. De uitgaven voor het leger en de president worden überhaupt niet vermeld. Er bestaan grote 'speciale fondsen' die buiten de boeken worden gehouden. De corruptie is wijdverbreid. Van haar kant koppelde de EU nauwelijks duidelijke en meetbare doelen aan de besteding van de financiële hulp.
Onwil
Ook de projecten voor meer democratie en naleving van de mensenrechten (400 miljoen euro) waren 'weinig succesvol'. De onwil bij de Egyptische autoriteiten was groot en de programma's werden gesaboteerd of geschrapt. Volgens Pinxten heeft het verdrijven van dictator Mubarak begin 2011 de situatie voor de hulpverlening niet verbeterd. 'Integendeel: met Mubarak waren er problemen maar onder de huidige president Morsi worden die alleen maar groter.' De Rekenkamer roept de EU op om de huidige 'zachte aanpak' van geven zonder zeuren in te wisselen voor resultaatgerichte steun met harde voorwaarden. Pinxten noemt de steun voor zwakke eurolanden als voorbeeld. Die krijgen hun noodleningen alleen maar uitbetaald als ze voldoen aan de gestelde hervormingseisen. Om de drie maanden is er een controle en kan de geldkraan worden dichtgedraaid.
Moeilijke omstandigheden
De Europese Commissie en de Europese dienst voor buitenlands beleid - de verantwoordelijken voor het hulpprogramma - betreuren het harde oordeel van de Rekenkamer. Volgens de Commissie heeft de Rekenkamer te weinig oog voor de extreem moeilijke omstandigheden - eerst een dictatuur, daarna een opstand - waaronder de steunverlening plaatsvond. Veel van de aanbevelingen van de Rekenkamer zouden al zijn ingevoerd. Volgens Pinxten is dat gebeurd nadat zijn rapport in concept op tafel lag. De Europese Rekenkamer publiceert ieder jaar een verslag over de rechtmatigheid van de EU-uitgaven (130 miljard euro per jaar). Dat heeft nog nooit tot een goedkeurende verklaring geleid. Daarnaast presenteert de Rekenkamer specifieke rapporten (zoals over Egypte) naar de effectiviteit van EU-subsidies. De terugkerende boodschap daarin is dat de EU te vaak verzuimt meetbare doelen voor steunprogramma's op te stellen, waardoor de opbrengst van de bestede miljarden niet valt vast te stellen.
.
