Portal
IS: vijanden verbranden is wel degelijk Allahs wil
Bron : Trouw - door : Robin de Wever - 13 februari 2015
© Dabiq. Fragment van de omslag van de nieuwe editie van IS-glossy.
Bron : Trouw - door : Robin de Wever - 13 februari 2015
© Dabiq. Fragment van de omslag van de nieuwe editie van IS-glossy.
On-islamitisch, noemden prominente geestelijken vorige week de levende verbranding van de Jordaanse piloot Moaz al-Kasasbeh. Islamitische Staat dient hen nu van repliek. In de nieuwe editie van haar tijdschrift legt de terreurgroep uit waarom de straf wél zou stroken met Allahs geboden.
Van de Internationale Vereniging van Moslimgeleerden in Qatar tot Saoedische geestelijken en de Egyptische groot-imam Ahmed al-Tayeb - allemaal lieten ze vorige week horen dat de manier waarop Al-Kasasbeh ter dood werd gebracht hen te ver ging. IS heeft zich tegen God en zijn profeet gekeerd, waarschuwde Al-Tayeb in een verklaring. Door lichamen te verminken zouden de strijders rechtstreeks ingaan tegen de islam. Ze zouden daarom min of meer met gelijke munt moeten worden terugbetaald. Dood ze, schreef hij. Kruisig ze. Of hak hun handen af.
Direct een fatwa
Islamitische Staat lijkt zich er van bewust dat prominente geestelijken hun neus ophalen voor de verbrandingsdood. Na de publicatie van de verbrandingsvideo vaardigde de groep een fatwa (theologische uitspraak) uit waarin ze stelt dat de methode wel degelijk islamitisch precedent heeft. Twee van de vier grote scholen binnen de sharialeer staan verbranding toe, merkt de fatwa op. Die stelling verdient kennelijk enige uitleg, want even verderop wijst de auteur naar de vroege islamitische krijgsheer Al-Muhallab ibn Abi Suffrah. Die zou uit Mohammeds mond opgetekend hebben dat 'alleen Allah' met vuur straft. Die opmerking moeten we niet te letterlijk nemen, meent de fatwa. De krijgsheer bedoelde niet dat straffen met vuur altijd voor mensen verboden is. In tegendeel. Hij zou maar hebben willen aangeven dat alleen Allah écht kan straffen. Vervolgens verwijst de fatwa naar de prominente vijftiende-eeuwse geestelijke Ibn Hajar al-Asqalani. Die meende te weten dat de profeet eens met heet ijzer de ogen van tegenstanders had uitgestoken
'Gezeur' over de manier waarop Moaz aan zijn einde kwam
In de donderdag verschenen nieuwe editie van haar glossy Dabiq gaat IS nog eens uitgebreid in op de theologie van het vuur. De executie was wereldnieuws, merken de IS-journalisten op. "Maar veel bekrompen hizbiyyin (vrij vertaald 'dwaalleraren', red.) waren vooral bezig met de manier waarop de executie werd uitgevoerd." De prominente ultra-orthodoxe Jordaanse geestelijke Abu Sayyaf bijvoorbeeld, noemde de methode en de verfilming daarvan 'in tegenspraak met de leer van de zuivere religie'. Dabiq: "De jihad is onderhevig aan regels. Dat is niet om te zorgen dat mensen zich van de religie afkeren, maar juist om te zorgen dat ze zich tot de religie wenden." Geestelijken als Abu Sayyaf, zo vindt Dabiq, 'zijn er altijd als eerste bij om afkeurend te spreken als moedjahedien (islamitische strijders, red.) fel omgaan met kruisvaarders (vijanden van de moedjahedien, red.). Ze vermommen hun kritiek op de moedjahedien als bezorgdheid over het imago van de islam."
'Ook de eerste kalief deed het'
Dabiq presenteert verder een opsomming van belangrijke islamitische figuren die ook tot de verbrandingsdood zouden zijn overgegaan. Aboe Bakr bijvoorbeeld (Mohammeds schoonzoon en de eerste kalief), liet volgens bepaalde overleveringen een man verbranden omdat die sodomie had gepleegd. Wie nog steeds niet overtuigd is, moet volgens de glossy eens kennis nemen van het verhaal van de man die ten strijde wilde trekken voor Aboe Bakr. Toen hij eenmaal de zegen had van de kalief, zou hij iedereen hebben neergemaaid die op zijn pad kwam. Aboe Bakr accepteerde dat niet, herinnert Dabiq zich. "Hij werd opgepakt, teruggebracht en levend verbrand." Wederom een precedent. "De Islamitische Staat treedt met haar felheid tegen ongelovigen niet alleen in de voetsporen van Allahs Boodschapper", meent Dabiq. "Maar ze volgt ook het voorbeeld van de metgezellen van de profeet. Ze vergeldt met vuur, en maakt de moertad (verraders van het geloof, red.) zo tot voorbeeld."
.
Van de Internationale Vereniging van Moslimgeleerden in Qatar tot Saoedische geestelijken en de Egyptische groot-imam Ahmed al-Tayeb - allemaal lieten ze vorige week horen dat de manier waarop Al-Kasasbeh ter dood werd gebracht hen te ver ging. IS heeft zich tegen God en zijn profeet gekeerd, waarschuwde Al-Tayeb in een verklaring. Door lichamen te verminken zouden de strijders rechtstreeks ingaan tegen de islam. Ze zouden daarom min of meer met gelijke munt moeten worden terugbetaald. Dood ze, schreef hij. Kruisig ze. Of hak hun handen af.
Direct een fatwa
Islamitische Staat lijkt zich er van bewust dat prominente geestelijken hun neus ophalen voor de verbrandingsdood. Na de publicatie van de verbrandingsvideo vaardigde de groep een fatwa (theologische uitspraak) uit waarin ze stelt dat de methode wel degelijk islamitisch precedent heeft. Twee van de vier grote scholen binnen de sharialeer staan verbranding toe, merkt de fatwa op. Die stelling verdient kennelijk enige uitleg, want even verderop wijst de auteur naar de vroege islamitische krijgsheer Al-Muhallab ibn Abi Suffrah. Die zou uit Mohammeds mond opgetekend hebben dat 'alleen Allah' met vuur straft. Die opmerking moeten we niet te letterlijk nemen, meent de fatwa. De krijgsheer bedoelde niet dat straffen met vuur altijd voor mensen verboden is. In tegendeel. Hij zou maar hebben willen aangeven dat alleen Allah écht kan straffen. Vervolgens verwijst de fatwa naar de prominente vijftiende-eeuwse geestelijke Ibn Hajar al-Asqalani. Die meende te weten dat de profeet eens met heet ijzer de ogen van tegenstanders had uitgestoken
'Gezeur' over de manier waarop Moaz aan zijn einde kwam
In de donderdag verschenen nieuwe editie van haar glossy Dabiq gaat IS nog eens uitgebreid in op de theologie van het vuur. De executie was wereldnieuws, merken de IS-journalisten op. "Maar veel bekrompen hizbiyyin (vrij vertaald 'dwaalleraren', red.) waren vooral bezig met de manier waarop de executie werd uitgevoerd." De prominente ultra-orthodoxe Jordaanse geestelijke Abu Sayyaf bijvoorbeeld, noemde de methode en de verfilming daarvan 'in tegenspraak met de leer van de zuivere religie'. Dabiq: "De jihad is onderhevig aan regels. Dat is niet om te zorgen dat mensen zich van de religie afkeren, maar juist om te zorgen dat ze zich tot de religie wenden." Geestelijken als Abu Sayyaf, zo vindt Dabiq, 'zijn er altijd als eerste bij om afkeurend te spreken als moedjahedien (islamitische strijders, red.) fel omgaan met kruisvaarders (vijanden van de moedjahedien, red.). Ze vermommen hun kritiek op de moedjahedien als bezorgdheid over het imago van de islam."
'Ook de eerste kalief deed het'
Dabiq presenteert verder een opsomming van belangrijke islamitische figuren die ook tot de verbrandingsdood zouden zijn overgegaan. Aboe Bakr bijvoorbeeld (Mohammeds schoonzoon en de eerste kalief), liet volgens bepaalde overleveringen een man verbranden omdat die sodomie had gepleegd. Wie nog steeds niet overtuigd is, moet volgens de glossy eens kennis nemen van het verhaal van de man die ten strijde wilde trekken voor Aboe Bakr. Toen hij eenmaal de zegen had van de kalief, zou hij iedereen hebben neergemaaid die op zijn pad kwam. Aboe Bakr accepteerde dat niet, herinnert Dabiq zich. "Hij werd opgepakt, teruggebracht en levend verbrand." Wederom een precedent. "De Islamitische Staat treedt met haar felheid tegen ongelovigen niet alleen in de voetsporen van Allahs Boodschapper", meent Dabiq. "Maar ze volgt ook het voorbeeld van de metgezellen van de profeet. Ze vergeldt met vuur, en maakt de moertad (verraders van het geloof, red.) zo tot voorbeeld."
.
