Portal
Arabische heren kennen maar één obsessie
Bron: trouw.nl - door: Elma Drayer - 15 november 2012
Elma Drayer
COLUMN Even leek het erop dat het blad in deze barre tijden ten onder zou gaan. Maar gelukkig valt 360, tweewekelijkse bloemlezing uit de internationale pers, sinds kort weer gewoon op de mat. Het jongste nummer bijvoorbeeld had ik niet graag willen missen. Dat biedt een dossier 'Arabische vrouwen', vol verhalen uit Arabischtalige nieuwsbronnen.
Nu weten u en ik heus wel dat de Allerhoogste nogal heeft geprofiteerd van de Arabische Lente. En we weten ook dat zoiets weinig goeds belooft voor vrouwen. Of, zoals de Amsterdamse socioloog Abram de Swaan het ooit omschreef: "Overal waar de religie zich in rechtzinnigheid verheft, worden om te beginnen de vrouwen vernederd." Maar wie de actuele feiten tot zich neemt, raakt toch weer onder de indruk. Zo is in Egypte de situatie ronduit schrijnend. Schrijfster Nawal El-Saadawi constateert dat de meeste van haar seksegenoten sinds de revolutie thuiszitten, 'ingeperkt door de absolute macht die hun echtgenoten bij wet is toegekend'. Vrouwen tellen bovendien totaal niet mee in de nieuwe politieke verhoudingen. Haar grootste grief: de partijen die nu aan de grondwet timmeren zijn het over ongeveer alles oneens - behalve over het familierecht 'waarin de man alle macht krijgt toebedeeld'. Maar wie zich daartegen verzet gaat door voor buitenlands agent, 'waarbij dat buitenland zoals gewoonlijk staat voor de vijand van God en vaderland'. Zo lijkt in Libië het democratisch proces aardig op gang te komen, met een nieuw Algemeen Nationaal Congres. Maar tijdens de overdrachtsplechtigheid vond een zojuist gekozen afgevaardigde dat de vrouwelijke ceremoniemeester heur haren moest bedekken. Toen zij dat weigerde, beval de voorzitter haar het podium onmiddellijk te verlaten. Wat ze deed, 'uit respect'. Zo is in Tunesië, van oudsher een liberaal moslimland, de 'gematigd islamitische' partij Ennahda nu veruit de grootste. Die zou gaarne zien dat het gelijkheidsartikel uit de ontwerpgrondwet werd geschrapt. Want man en vrouw, u raadt het al, zijn niet gelijk maar 'complementair'. Zo vragen in Saoedi-Arabië vrouwen al jaren om het simpele recht zelf achter het stuur te mogen zitten. Ze dienden eindeloos petities in, plaatsten gewaagde filmpjes op YouTube. De autoriteiten houden zich tot op heden doof. Een van de vrouwen schrijft hoe ze verlangt naar een 'knalrode auto' waarin ze met haar vriendinnen naar zee rijdt 'om te dromen van een vrediger, rechtvaardiger, warmhartiger wereld'.
Fascinerend, evenzogoed, wat de verhalen verbindt. Voor al deze Arabische heren blijkt de prioriteit niet te liggen bij pakweg de bestrijding van armoede, corruptie of analfabetisme in hun land. Hun grootste obsessie is hoe ze het vrouwelijk wezen onzichtbaar kunnen maken - minimaal achter de sluier, nog liever achter de voordeur. Uit naam van de Barmhartige, Edelmoedige en Alziende, dat spreekt. Zijn er dan geen lichtpuntjes? Jawel. Er is een Facebookpagina opgezet onder het motto 'Intifada van vrouwen in de Arabische wereld'. Zij eisen het recht om 'met opgeheven hoofd' over straat te kunnen lopen, ze willen vrouw zijn 'en geen paria'. De initiatiefneemsters hopen met hun intifada 'de dictatuur van de man' ten val te brengen. Dat u en ik er nu pas van horen zegt genoeg.
Bron: trouw.nl - door: Elma Drayer - 15 november 2012
Elma Drayer
COLUMN Even leek het erop dat het blad in deze barre tijden ten onder zou gaan. Maar gelukkig valt 360, tweewekelijkse bloemlezing uit de internationale pers, sinds kort weer gewoon op de mat. Het jongste nummer bijvoorbeeld had ik niet graag willen missen. Dat biedt een dossier 'Arabische vrouwen', vol verhalen uit Arabischtalige nieuwsbronnen.
Nu weten u en ik heus wel dat de Allerhoogste nogal heeft geprofiteerd van de Arabische Lente. En we weten ook dat zoiets weinig goeds belooft voor vrouwen. Of, zoals de Amsterdamse socioloog Abram de Swaan het ooit omschreef: "Overal waar de religie zich in rechtzinnigheid verheft, worden om te beginnen de vrouwen vernederd." Maar wie de actuele feiten tot zich neemt, raakt toch weer onder de indruk. Zo is in Egypte de situatie ronduit schrijnend. Schrijfster Nawal El-Saadawi constateert dat de meeste van haar seksegenoten sinds de revolutie thuiszitten, 'ingeperkt door de absolute macht die hun echtgenoten bij wet is toegekend'. Vrouwen tellen bovendien totaal niet mee in de nieuwe politieke verhoudingen. Haar grootste grief: de partijen die nu aan de grondwet timmeren zijn het over ongeveer alles oneens - behalve over het familierecht 'waarin de man alle macht krijgt toebedeeld'. Maar wie zich daartegen verzet gaat door voor buitenlands agent, 'waarbij dat buitenland zoals gewoonlijk staat voor de vijand van God en vaderland'. Zo lijkt in Libië het democratisch proces aardig op gang te komen, met een nieuw Algemeen Nationaal Congres. Maar tijdens de overdrachtsplechtigheid vond een zojuist gekozen afgevaardigde dat de vrouwelijke ceremoniemeester heur haren moest bedekken. Toen zij dat weigerde, beval de voorzitter haar het podium onmiddellijk te verlaten. Wat ze deed, 'uit respect'. Zo is in Tunesië, van oudsher een liberaal moslimland, de 'gematigd islamitische' partij Ennahda nu veruit de grootste. Die zou gaarne zien dat het gelijkheidsartikel uit de ontwerpgrondwet werd geschrapt. Want man en vrouw, u raadt het al, zijn niet gelijk maar 'complementair'. Zo vragen in Saoedi-Arabië vrouwen al jaren om het simpele recht zelf achter het stuur te mogen zitten. Ze dienden eindeloos petities in, plaatsten gewaagde filmpjes op YouTube. De autoriteiten houden zich tot op heden doof. Een van de vrouwen schrijft hoe ze verlangt naar een 'knalrode auto' waarin ze met haar vriendinnen naar zee rijdt 'om te dromen van een vrediger, rechtvaardiger, warmhartiger wereld'.
Fascinerend, evenzogoed, wat de verhalen verbindt. Voor al deze Arabische heren blijkt de prioriteit niet te liggen bij pakweg de bestrijding van armoede, corruptie of analfabetisme in hun land. Hun grootste obsessie is hoe ze het vrouwelijk wezen onzichtbaar kunnen maken - minimaal achter de sluier, nog liever achter de voordeur. Uit naam van de Barmhartige, Edelmoedige en Alziende, dat spreekt. Zijn er dan geen lichtpuntjes? Jawel. Er is een Facebookpagina opgezet onder het motto 'Intifada van vrouwen in de Arabische wereld'. Zij eisen het recht om 'met opgeheven hoofd' over straat te kunnen lopen, ze willen vrouw zijn 'en geen paria'. De initiatiefneemsters hopen met hun intifada 'de dictatuur van de man' ten val te brengen. Dat u en ik er nu pas van horen zegt genoeg.
