Portal
'Wen er maar vast aan: India waarschuwt Amerika voor de laatste keer'
Bron: volkskrant.nl - door: Thomas von der Dunk - 12 augustus 2012
© EPA. De Indiase minister van Buitenlandse Zaken, Somanahalli Mallaiah Krishna
OPINIE - Dat de relatie met India een gecompliceerde is, valt niet los te zien van het Amerikaanse moeras Afghanistan. Daardoor heeft Washington zijn lot tezeer verbonden aan Pakistan - de aartsvijand van India, meent Thomas von der Dunk. India waarschuwt Amerika voor de laatste keer.
Ja, u leest het goed: India waarschuwt Amerika voor de laatste keer. Het wel eens een krantenkop kunnen zijn die we in de toekomst regelmatig op de voorpagina's gaan zien. Het was in elk geval de ondertoon in de Indiaas-Amerikaanse betrekkingen afgelopen week.
Nee, het ging ditmaal niet om de kwaliteit van het electriciteitsnet. Daarop valt, als gevolg van een ooit per referendum afgedwongen verbod op belastingverhogingen, in Californië zeker wat af te dingen, maar een half miljard Indiërs heeft recent kunnen zien dat die ook in eigen land te wensen overlaat omdat zij vele uren lang helemaal niets meer konden zien.
Wapenbezit
Nee, het betreft de scherpe reactie van New Delhi op de slachting in een sikh-tempel in Wisconsin zondag een week geleden. De Indiase minister van Buitenlandse Zaken Krishna bekritiseerde op een persconferentie openlijk op scherpe toon het vrije Amerikaanse wapenbezit.
Daar is inderdaad ook alle reden toe - niet alleen omdat dat er mede voor gezorgd heeft dat Obama uiteindelijk niet zijn handtekening heeft durven zetten onder een VN-verdrag dat de internationale wapenhandel drastisch zou moeten inperken. Dat overigens vast tot grote opluchting van Rusland en China, twee landen die meestal Amerika's tegenspelers zijn, maar in dit geval partners in crime.
Onaantastbaarheid
Krishna raakte met zijn kritiek aan een groot Amerikaans taboe - vooral overigens en taboe van rechts Amerika, waar de oppermachtige National Rifle Association - als lobbygroep voor de onaantastbaarheid van de wapenindustrie wat de evangelisten zijn voor de onaantastbaarheid van Israël - volledig bezit heeft genomen van de Republikeinen.
Er valt met hen, en met hen met veel Amerikanen, absoluut niet rationeel over te praten. Vrij wapenbezit, de doodstraf, het creationisme, de heiligheid van het heterohuwelijk en van Israël: het zijn de punten waarop het bigotte Amerika zich fundamenteel onderscheidt van het seculiere Europa. Alleen in geïsoleerde SGP-reservaten op de Veluwe wordt daar nog eender over gedacht (van het vrije wapenbezit afgezien).
Rechtse hobby's
Tot dusver betrof het hier steeds rechtse hobby's die Amerika thuis tamelijk ongestoord kon uitleven. Maar degene die consequenties hebben over de grens, lijken nu toch steeds vaker repercussies te krijgen - illustratief voor Amerika's tanende mondiale suprematie. Het wordt steeds minder gepikt. Dat belooft wat, mocht Romney in november de verkiezingen winnen - want aan dat besef is de rechterhelft van het Amerikaanse electoraat geestelijk nog lang niet toe.
Op basis van hun besef van nationale uitverkorenheid menen zij dat de Verenigde Staten als Gods Own Country meer rechten hebben dan andere landen (een aardige parallel overigens met de denkwijze in het Kremlin als het om Oekraïne en de Balten gaat) en boven de internationale wet staan.
In die kring huldigt men nog steeds de kijk van Condoleezza Rice - nog recent genoemd als Romneys mogelijke vicepresidentskandidaat, maar zij werd het niet - die onder Bush ooit op kritiek vanuit de VN dat ook de VS zich aan universele waarden diende te houden, bits reageerde met: Amerikaanse waarden zíjn universele waarden.
Exceptionalist
Tot de verwijten van Romney aan Obama's adres behoort dan ook, dat hij geen 'exceptionalist' is en daarmee Amerika's mondiale macht verkwanselt. Maar Obama verkwanselt niets: Amerika is, mede als gevolg van de kredietcrisis en de opkomst van China, niet meer in staat zijn wil zo makkelijk als vroeger aan de rest van de wereld op te leggen.
Als er al Amerikanen Amerika's belangen 'verkwanseld' hebben, dan eerder de geestverwanten van Romney zelf: de megabelastingontduikers, megaprivatiseerders en megadereguleerders die de kredietcrisis en daarmee het enorme Amerikaanse staatstekort mogelijk hebben gemaakt.
Die verzwakking van Amerika's internationale positie maakt het juist voor Washington van toenemend belang wat India vindt - en dus ook wat India van háár vindt. India is met meer dan een miljard inwoners niet alleen een wereldmacht in spe - het is ook, bij alle gebreken, een democratie, waar regelmatig politieke machtswisseling via verkiezingen plaats vindt.
Potentiële partner
Daarmee is het een belangrijke potentiële partner tegenover de autocratieën Rusland en China, die het Westen beter niet van zich kan vervreemden. Ook een president Romney zal er verstandig aan doen Indiase kritiek serieus te nemen teneinde niet van een koude kermis thuis te komen. Te vrezen valt dat hij dat inderdaad veel zal komen, omdat het mentale provincialisme van zijn achterban het ook hem onmogelijk maakt om de wereld door een andere bril dan de eigen te zien.
In dat opzicht is Obama, juist omdat hij deels buiten Amerika is opgegroeid, een positieve uitzondering. Dat hij in praktijk zo weinig tot stand weet te brengen, komt omdat hij van een Amerikaans Congres afhankelijk is, dat zijn zienswijze niet deelt. Zo sterk is het binnenlandse krachtenveld, dat hem tot buitenlandse kortzichtigheid dwingt.
Dat de relatie met India een gecompliceerde is, valt niet los te zien van het Amerikaanse moeras Afghanistan. Daardoor heeft Washington zijn lot tezeer verbonden aan Pakistan - de aartsvijand van India.
Supermacht
Niet dat Pakistan er veel voor terug geeft, integendeel: het speelt dubbelspel door Amerikaanse gelden die voor de bestrijding van de Taliban gegeven worden, aan de bestrijding van India te besteden. Als er in India weer door Pakistanen een terroristische aanslag wordt gepleegd, kan dat zo ook de verhouding met Amerika sterk belasten.
Bereidt u dus maar alvast voor op de krantenkoppen van over twintig jaar, als na China ook India een supermacht geworden is: India waarschuwt Amerika voor de laatste keer.
Thomas von der Dunk is cultuurhistoricus en columnist van Volkskrant.nl.
Bron: volkskrant.nl - door: Thomas von der Dunk - 12 augustus 2012
© EPA. De Indiase minister van Buitenlandse Zaken, Somanahalli Mallaiah Krishna
OPINIE - Dat de relatie met India een gecompliceerde is, valt niet los te zien van het Amerikaanse moeras Afghanistan. Daardoor heeft Washington zijn lot tezeer verbonden aan Pakistan - de aartsvijand van India, meent Thomas von der Dunk. India waarschuwt Amerika voor de laatste keer.
"Vrij wapenbezit, de doodstraf, het creationisme, de heiligheid van het heterohuwelijk en van Israël: het zijn de punten waarop het bigotte Amerika zich fundamenteel onderscheidt van het seculiere Europa."
Ja, u leest het goed: India waarschuwt Amerika voor de laatste keer. Het wel eens een krantenkop kunnen zijn die we in de toekomst regelmatig op de voorpagina's gaan zien. Het was in elk geval de ondertoon in de Indiaas-Amerikaanse betrekkingen afgelopen week.
Nee, het ging ditmaal niet om de kwaliteit van het electriciteitsnet. Daarop valt, als gevolg van een ooit per referendum afgedwongen verbod op belastingverhogingen, in Californië zeker wat af te dingen, maar een half miljard Indiërs heeft recent kunnen zien dat die ook in eigen land te wensen overlaat omdat zij vele uren lang helemaal niets meer konden zien.
Wapenbezit
Nee, het betreft de scherpe reactie van New Delhi op de slachting in een sikh-tempel in Wisconsin zondag een week geleden. De Indiase minister van Buitenlandse Zaken Krishna bekritiseerde op een persconferentie openlijk op scherpe toon het vrije Amerikaanse wapenbezit.
Daar is inderdaad ook alle reden toe - niet alleen omdat dat er mede voor gezorgd heeft dat Obama uiteindelijk niet zijn handtekening heeft durven zetten onder een VN-verdrag dat de internationale wapenhandel drastisch zou moeten inperken. Dat overigens vast tot grote opluchting van Rusland en China, twee landen die meestal Amerika's tegenspelers zijn, maar in dit geval partners in crime.
Onaantastbaarheid
Krishna raakte met zijn kritiek aan een groot Amerikaans taboe - vooral overigens en taboe van rechts Amerika, waar de oppermachtige National Rifle Association - als lobbygroep voor de onaantastbaarheid van de wapenindustrie wat de evangelisten zijn voor de onaantastbaarheid van Israël - volledig bezit heeft genomen van de Republikeinen.
Er valt met hen, en met hen met veel Amerikanen, absoluut niet rationeel over te praten. Vrij wapenbezit, de doodstraf, het creationisme, de heiligheid van het heterohuwelijk en van Israël: het zijn de punten waarop het bigotte Amerika zich fundamenteel onderscheidt van het seculiere Europa. Alleen in geïsoleerde SGP-reservaten op de Veluwe wordt daar nog eender over gedacht (van het vrije wapenbezit afgezien).
Rechtse hobby's
Tot dusver betrof het hier steeds rechtse hobby's die Amerika thuis tamelijk ongestoord kon uitleven. Maar degene die consequenties hebben over de grens, lijken nu toch steeds vaker repercussies te krijgen - illustratief voor Amerika's tanende mondiale suprematie. Het wordt steeds minder gepikt. Dat belooft wat, mocht Romney in november de verkiezingen winnen - want aan dat besef is de rechterhelft van het Amerikaanse electoraat geestelijk nog lang niet toe.
Op basis van hun besef van nationale uitverkorenheid menen zij dat de Verenigde Staten als Gods Own Country meer rechten hebben dan andere landen (een aardige parallel overigens met de denkwijze in het Kremlin als het om Oekraïne en de Balten gaat) en boven de internationale wet staan.
In die kring huldigt men nog steeds de kijk van Condoleezza Rice - nog recent genoemd als Romneys mogelijke vicepresidentskandidaat, maar zij werd het niet - die onder Bush ooit op kritiek vanuit de VN dat ook de VS zich aan universele waarden diende te houden, bits reageerde met: Amerikaanse waarden zíjn universele waarden.
Exceptionalist
Tot de verwijten van Romney aan Obama's adres behoort dan ook, dat hij geen 'exceptionalist' is en daarmee Amerika's mondiale macht verkwanselt. Maar Obama verkwanselt niets: Amerika is, mede als gevolg van de kredietcrisis en de opkomst van China, niet meer in staat zijn wil zo makkelijk als vroeger aan de rest van de wereld op te leggen.
Als er al Amerikanen Amerika's belangen 'verkwanseld' hebben, dan eerder de geestverwanten van Romney zelf: de megabelastingontduikers, megaprivatiseerders en megadereguleerders die de kredietcrisis en daarmee het enorme Amerikaanse staatstekort mogelijk hebben gemaakt.
Die verzwakking van Amerika's internationale positie maakt het juist voor Washington van toenemend belang wat India vindt - en dus ook wat India van háár vindt. India is met meer dan een miljard inwoners niet alleen een wereldmacht in spe - het is ook, bij alle gebreken, een democratie, waar regelmatig politieke machtswisseling via verkiezingen plaats vindt.
Potentiële partner
Daarmee is het een belangrijke potentiële partner tegenover de autocratieën Rusland en China, die het Westen beter niet van zich kan vervreemden. Ook een president Romney zal er verstandig aan doen Indiase kritiek serieus te nemen teneinde niet van een koude kermis thuis te komen. Te vrezen valt dat hij dat inderdaad veel zal komen, omdat het mentale provincialisme van zijn achterban het ook hem onmogelijk maakt om de wereld door een andere bril dan de eigen te zien.
In dat opzicht is Obama, juist omdat hij deels buiten Amerika is opgegroeid, een positieve uitzondering. Dat hij in praktijk zo weinig tot stand weet te brengen, komt omdat hij van een Amerikaans Congres afhankelijk is, dat zijn zienswijze niet deelt. Zo sterk is het binnenlandse krachtenveld, dat hem tot buitenlandse kortzichtigheid dwingt.
Dat de relatie met India een gecompliceerde is, valt niet los te zien van het Amerikaanse moeras Afghanistan. Daardoor heeft Washington zijn lot tezeer verbonden aan Pakistan - de aartsvijand van India.
Supermacht
Niet dat Pakistan er veel voor terug geeft, integendeel: het speelt dubbelspel door Amerikaanse gelden die voor de bestrijding van de Taliban gegeven worden, aan de bestrijding van India te besteden. Als er in India weer door Pakistanen een terroristische aanslag wordt gepleegd, kan dat zo ook de verhouding met Amerika sterk belasten.
Bereidt u dus maar alvast voor op de krantenkoppen van over twintig jaar, als na China ook India een supermacht geworden is: India waarschuwt Amerika voor de laatste keer.
Thomas von der Dunk is cultuurhistoricus en columnist van Volkskrant.nl.
