Twaalf nieuwe partijen op zoek naar zetel: meer vrijheid, liefde en internet

---

Twaalf nieuwe partijen op zoek naar zetel: meer vrijheid, liefde en internet

Bron: volkskrant.nl - door: Maartje Bakker - 2 augustus 2012


© ANP. De Kiesraad wees vandaag de lijstnummers toe aan de partijen die in september meedoen
met de Tweede Kamerverkiezingen

Eén ding hebben nieuwe politieke partijen gemeen: afkeer van de gevestigde partijen. Die vertonen immers allerhande lacunes, die de nieuwelingen willen opvullen. Twaalf nieuwkomers doen op 12 september een gooi naar zetels in de Tweede Kamer. Dit zijn ze.

Piratenpartij
Wordt onder de kanshebbers geschaard, vanwege haar populariteit in nabijgelegen landen. In Duitsland bezet de partij zetels in verscheidene deelstaten; namens Zweden neemt een Piraat een zetel in het Europese parlement in. De Piraten strijden voor meer vrijheid op internet en een betere bescherming van de privacy. Ook wil de partij de democratie hervormen door meer gebruik te maken van internet.

piratenpartij.nl

Partij voor Mens en Spirit
Het had weinig gescheeld of Nederland had een Partij voor de Liefde gehad. Dat is namelijk waar de Partij voor Mens en Spirit voor staat. Deze politici, aangevoerd door Lea Manders, bedrijven politiek vanuit het hart, zeggen ze. De partij 'wenst een liefdevollere wereld' en tracht 'modern spirituele principes te vertalen naar politieke uitgangspunten'. Bij de Kamerverkiezingen in 2010 kreeg de partij 26.196 stemmen - niet genoeg voor een zetel, maar toch.

mensenspirit.nl

SOPN (Soeverein Onafhankelijke Pioniers Nederland)
Nog een partij die het idee van democratie van onderop, via internet, aanhangt. Lijsttrekker Johan Oldenkamp denkt dat er iets grondig mis is met de vaderlandse politiek. 'Niet de belangen van het volk, maar van het grootkapitaal en de multinationals wordt vertegenwoordigd.' SOPN wil onder meer een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedere Nederlander en liberalisering van zorg en onderwijs.

sopn.nl

Liberaal Democratische Partij (LibDem)
Een sociaal-liberale partij, dat was D66 toch al? Nee, niet volgens LibDem. 'D66 noemt zich sociaal-liberaal, maar duidt dat verder niet. Ze is een partij van de leuke ideetjes en doet voorstellen zonder na te gaan of deze wel in een consistent beleid passen.' LibDem, daarentegen, gaat prat op haar 'unieke plaats in het politiek spectrum'. Op een YouTube-filmpje ondersteund met jazzmuziek (97 keer bekeken) legt lijsttrekker Sammy van Tuyll het uit: LibDem bevindt zich in de rechterbovenhoek van het spectrum, omdat de partij zowel veel ruimte geeft aan ondernemerschap als een groot sociaal vangnet bepleit. Lijstduwer is Frank Ankersmit uit Glimmen, historicus, filosoof en ooit bekend VVD'er.

libdem.nl

Anti Europa Partij
'Ik ben Frits van Dam en woon in Harderwijk', begint de website van de Anti Europa Partij. Dan volgt de zin: 'Deze partij is nodig om de onvrede van de burger in de huidige Nederlandse politiek die gericht is op Europa te stoppen.' Even verderop wordt het duidelijker: Nederland = Nederland, stelt de partij. 'Weg met de euro! Weg met de tirannie van het Brusselse commissariaat.' Ter illustratie prijken er op de website foto's van een familie zwemmende gansjes en een kanaaltje door een nieuwbouwwijk. De partij is niet alleen anti-Europa, ook anti-oude politieke partijen, anti-btw, anti-inkomstenbelasting en anti-ontwikkelingswerk. Ze is ook nog ergens voor: een vrouwelijke premier.

antieuropapartij.nl

Libertarische Partij
'Wij, de leden van de Libertarische Partij, dagen de cultus van de almachtige staat uit en verdedigen de rechten van het individu', staat in het verkiezingsprogramma van de LP. De partij streeft naar een zo groot mogelijke vrijheid en een zo klein mogelijke overheid. De enige overheidstaak is burgers beschermen tegen geweld van elkaar (politie en justitie) en van buiten (defensie). De overheid heft geen belastingen; inkomsten komen uit boetes en aardgasbaten.

De Libertarische Partij deed in 1994 al eens mee aan de Tweede Kamerverkiezingen maar bleef steken op 2.574 stemmen. Het succes van de libertaire presidentskandidaat Ron Paul in de Verenigde Staten bracht de nodige fondsen en sympathisanten binnen. Lijsttrekker is Toine Manders, niet te verwarren met de gelijknamige VVD-europarlementariër.

libertarischepartij.nl

De Partij van de Toekomst
'Geef jezelf een stem in de Tweede Kamer.' Zo luidt de wervende tekst van de Partij van de Toekomst. De partij blaast een idee van Rita Verdonk nieuw leven in: leden van de partij bepalen de standpunten door online te stemmen. Elk idee dat een draagvlak heeft van 70 procent van de leden wordt opgenomen in het partijprogramma. En als de partij een zetel haalt, worden ze ingebracht in de Tweede Kamer. Want: 'Tot op heden heeft de bestaande politiek niet de juiste antwoorden op de crisis gepresenteerd. Dat verontrust.'

pvdt.nl

Nederland Lokaal
Een platform voor lokale partijen 'die zonder uitzondering zijn ontstaan omdat de landelijke politieke partijen er in onze gemeenten een potje van maakten'. Nederland Lokaal maakt korte metten met 'het amateurisme en de dure projecten van bestuurders die meer met hun eigen carrière en hobby's bezig zijn dan met goed, efficiënt en vooral dienstbaar besturen'.

Voor inspiratie gaat de partij terug naar 1672. Dat zou een rampjaar worden, maar door de vlijt op lokale scheepswerven beschikte Michiel de Ruyter over een grotere oorlogsvloot 'dan alle andere landen', zodat hij 'op zee alles en iedereen versloeg' - aldus de geschiedschrijving op de website van Nederland Lokaal. Het bewijst volgens de partij dat de oplossingen voor problemen op lokaal niveau te vinden zijn. 'Door de eeuwen heen zijn we oorlogen, hongersnoden en overstromingen te boven gekomen. Niet door als zielige juffershondjes weg te kruipen!'

nederlandlokaal.info

50Plus en Democratisch Politiek Keerpunt (DPK)
Nieuwkomers, maar ook oude bekenden. Ouderenpartij 50Plus, opgericht door Jan Nagel, heeft al zetels in diverse provincies en de Eerste Kamer. Het Democratisch Politiek Keerpunt is een samensmelting van enerzijds de partij die Hero Brinkman oprichtte toen hij de PVV verliet en anderzijds Trots op Nederland van Rita Verdonk, de voormalige VVD-troonpretendente. 50Plus , met als voorman Henk Krol, lijkt zetels te gaan behalen in de Tweede Kamer. DPK staat vooralsnog op nul in de peilingen.

50pluspartij.nl

dpk.nl

IQ-Partij; met IQ voor eerlijkheid en Politieke Partij NXD
Deze nieuwe partijen doen slechts mee in Den Haag (IQ-Partij) of in Amsterdam (Politieke Partij NXD). Programmapunten en kandidaten zijn in nevelen gehuld. Zelfs een website ontbreekt. Dan lijk je gedoemd om een mysterieuze buitenstaander te blijven.

Maartje Bakker is politiek verslaggever van de Volkskrant.

---

Vele nieuwkomers zullen lijden onder "Onbekend maakt onbemind". DKP zie ik ook de kiesdeler niet halen. Misschien 50+.

Geus schreef:Vele nieuwkomers zullen lijden onder "Onbekend maakt onbemind". DKP zie ik ook de kiesdeler niet halen. Misschien 50+.

Daarom heb ik die onbekenden ook hier een plaatsje gegeven. Ik wil alle partijen hier 'aan het woord laten'. Hier is ruimte voor iedereen! In een democratie moet iedereen de kans krijgen zijn ideeën kenbaar te maken. Ik vond het artikel van trouw dan ook heel goed om zo aandacht te geven aan onbekende partijen.

Je ziet indd rond de verkiezingen veel nieuwe partijen en veel zullen het niet halen. Vaak omdat ze er te weinig tijd ingestoken hebben en te snel zijn opgezet. Eigenlijk duurt het 4 jaar voor je een beetje van de grond bent. We zullen zien wat ze gaan doen.

mieke121276 schreef:Je ziet indd rond de verkiezingen veel nieuwe partijen en veel zullen het niet halen. Vaak omdat ze er te weinig tijd ingestoken hebben en te snel zijn opgezet. Eigenlijk duurt het 4 jaar voor je een beetje van de grond bent. We zullen zien wat ze gaan doen.

Ja, dat klopt. Je hebt ook kiezers, die weliswaar vinden dat een bepaalde kleine partij goede ideeën heeft, maar bang zijn dat die partij het niet haalt bij de verkiezingen en daarom vrezen hun stem te verliezen. Dus kiezen ze dan liever voor zeker op een grotere partij. Ik kies altijd voor het idee. Daarom kies ik ook gerust op een kleine onbekende partij die goede ideeën heeft, met het risico dat mijn stem dan 'verloren' gaat.

Eric de Blois schreef:

mieke121276 schreef:Je ziet indd rond de verkiezingen veel nieuwe partijen en veel zullen het niet halen. Vaak omdat ze er te weinig tijd ingestoken hebben en te snel zijn opgezet. Eigenlijk duurt het 4 jaar voor je een beetje van de grond bent. We zullen zien wat ze gaan doen.

Ja, dat klopt. Je hebt ook kiezers, die weliswaar vinden dat een bepaalde kleine partij goede ideeën heeft, maar bang zijn dat die partij het niet haalt bij de verkiezingen en daarom vrezen hun stem te verliezen. Dus kiezen ze dan liever voor zeker op een grotere partij. Ik kies altijd voor het idee. Daarom kies ik ook gerust op een kleine onbekende partij die goede ideeën heeft, met het risico dat mijn stem dan 'verloren' gaat.

Jou stem kan net die 1 stem zijn die het uitmaakt

mieke121276 schreef:

Eric de Blois schreef:

mieke121276 schreef:Je ziet indd rond de verkiezingen veel nieuwe partijen en veel zullen het niet halen. Vaak omdat ze er te weinig tijd ingestoken hebben en te snel zijn opgezet. Eigenlijk duurt het 4 jaar voor je een beetje van de grond bent. We zullen zien wat ze gaan doen.

Ja, dat klopt. Je hebt ook kiezers, die weliswaar vinden dat een bepaalde kleine partij goede ideeën heeft, maar bang zijn dat die partij het niet haalt bij de verkiezingen en daarom vrezen hun stem te verliezen. Dus kiezen ze dan liever voor zeker op een grotere partij. Ik kies altijd voor het idee. Daarom kies ik ook gerust op een kleine onbekende partij die goede ideeën heeft, met het risico dat mijn stem dan 'verloren' gaat.

Jou stem kan net die 1 stem zijn die het uitmaakt

Ja, zo denk ik er dus ook over. Maar ik heb nog liever dat mijn stem 'verloren' gaat wanneer ik uit principe stem op een kleine partij die het niet haalt, dan dat ik mijn stem moet weggeven aan een grote partij uit 'strategische' overwegingen.

Er is teveel pulp.
Wat moeten wij er eigenlijk mee?

Teveel verstrooiing, teveel gedoe, teveel nodeloos geouwehoer tussen al die partijtjes met al die overbetaalde en over het paard getilde ''volksvertegenwoordigers''.
En al dat nodeloze geouwehoer leidt alleen maar tot ernstige vertragingen en (nog) hogere kosten voor de burgers.

De vraag die zich met al die onzinnige keuzes en dito ''opties'' aandient is of de democratie, of wij als samenleving, enige baat hebben bij zoveel versplintering.

Ik ben daar voor mijzelf al lang uit: wij hebben er geen enkele baat bij.
Ik pleit daarom, al vele jaren, voor een drastische beperking en dito ommezwaai in denken en doen.
Minder keuze hoeft helemaal niet slecht te zijn voor de kiezer en ons bestel.
Ik ga er zelfs van uit dat wij er sterk op vooruit gaan. Het resulteert immers in minder nodeloos gelul, gedoe en lagere kosten. Alle genoemde argumenten zijn goed voor ons land en mij als individu.

Maar of het ooit zo ver komt?
De grote geliefde overheid acht zichzelf namelijk onmisbaar als instrument, al is het alleen maar om het geld naar eigen believen, zogenaamd rechtvaardig, her te verdelen.

Daarom ben ik het eens met de ijzersterke LP-leus...

De overheid is het probleem, niet de oplossing!

horinees schreef:Er is teveel pulp.
Wat moeten wij er eigenlijk mee?

Teveel verstrooiing, teveel gedoe, teveel nodeloos geouwehoer tussen al die partijtjes met al die overbetaalde en over het paard getilde ''volksvertegenwoordigers''.
En al dat nodeloze geouwehoer leidt alleen maar tot ernstige vertragingen en (nog) hogere kosten voor de burgers.

De vraag die zich met al die onzinnige keuzes en dito ''opties'' aandient is of de democratie, of wij als samenleving, enige baat hebben bij zoveel versplintering.

Ik ben daar voor mijzelf al lang uit: wij hebben er geen enkele baat bij.
Ik pleit daarom, al vele jaren, voor een drastische beperking en dito ommezwaai in denken en doen.
Minder keuze hoeft helemaal niet slecht te zijn voor de kiezer en ons bestel.
Ik ga er zelfs van uit dat wij er sterk op vooruit gaan. Het resulteert immers in minder nodeloos gelul, gedoe en lagere kosten. Alle genoemde argumenten zijn goed voor ons land en mij als individu.

Maar of het ooit zo ver komt?
De grote geliefde overheid acht zichzelf namelijk onmisbaar als instrument, al is het alleen maar om het geld naar eigen believen, zogenaamd rechtvaardig, her te verdelen.

Daarom ben ik het eens met de ijzersterke LP-leus...

De overheid is het probleem, niet de oplossing!

De LP staat dus ook in deze lijst, waarvan jij zegt: "Wat moeten wij er eigenlijk mee?". Maar inderdaad overdaad schaadt. Er is teveel keus en het politieke landschap is daarmee onoverzichtelijk geworden.

Met dat laatste ben ik het grotendeels eens. Echter doet de overheid nog wel goede dingen ook.

horinees schreef:Er is teveel pulp.
Wat moeten wij er eigenlijk mee?

Teveel verstrooiing, teveel gedoe, teveel nodeloos geouwehoer tussen al die partijtjes met al die overbetaalde en over het paard getilde ''volksvertegenwoordigers''.
En al dat nodeloze geouwehoer leidt alleen maar tot ernstige vertragingen en (nog) hogere kosten voor de burgers.

De vraag die zich met al die onzinnige keuzes en dito ''opties'' aandient is of de democratie, of wij als samenleving, enige baat hebben bij zoveel versplintering.

Daar sluit dit artikel in Trouw mooi bij aan:

---

Al die partijtjes met al die meninkjes leveren geen betere democratie

Bron: trouw.nl - door: Lex Oomkes - 5 september 2012


© ANP. ChristenUnie-lijsttrekker Arie Slob wordt ondervraagd door Petra Grijzen, gisteren tijdens het Carré-debat
van RTL 4, waarbij de lijsttrekkers van de acht grootste partijen in debat gingen.

COLUMN - Het mooie, langlopende onderzoek van het Sociaal-Cultureel Planbureau naar maatschappelijk vertrouwen en tevredenheid, laat een interessant onderscheid zien tussen de waardering voor en het vertrouwen in de Nederlandse (politieke) instituties en de politieke partijen. Veel vertrouwen in de instituties, weinig tot geen vertrouwen in de politieke partijen die het parlement, de gemeenteraden of het kabinet en de colleges bevolken.

Daarvoor zullen ongetwijfeld allerlei sociaal-cultureel getinte verklaringen zijn. Eén is hier vooral van belang. Het fenomeen politieke partij is na 1945 enorm van karakter veranderd. In de verzuilde samenleving van direct na de oorlog was de politieke partij nog het topje van de maatschappelijke zuil. Inmiddels is de grote vraag wat nu eigenlijk nog de maatschappelijke binding is van de meeste partijen.

De gevolgen van die fundamentele verandering zijn legio. De zwevende kiezer kan overal terecht, ideologie is niet meer doorslaggevend, er is geen partij (en ook geen kiezer?) die nog een echt fundamenteel andere maatschappelijke ordening voorstaat. De kiezer stemt op een aardige lijsttrekker, hij stemt strategisch of hij stemt gewoon niet.

Aan de kant van politieke partijen leidt het ook tot grote veranderingen, vooral in het aanbod aan partijen. Van een lijsttrekker die eerder aan de hand van de Inca-kalender in juli het einde der tijden voorzag tot een notoire aandachttrekker die ooit het startschot verzorgde bij 'Fiets 'm 'r in' en alles er tussenin, serieus of gelukszoeker.

Je zou kunnen beweren dat we daarmee in een hogere fase van democratische ontwikkeling gekomen zijn. Vrijwel elke mening in het electoraat wordt in het parlement gehoord.

Maar is het wel een hogere fase van democratie? Hebben we winst geboekt als in de Kamer een partij uitsluitend en alleen zegt op te komen voor mensen van vijftig jaar en ouder, voor het welzijn van dieren, voor Henk en Ingrid of tegen welke nieuw ontdekte bedreiging dan ook?

Besturen wordt in ieder geval heel wat minder efficiënt, zo niet onmogelijk, zoals we het laatste decennium hebben kunnen zien. Maar je moet wat over hebben voor een optimalere versie van de democratie.

Toch, hoe democratisch is het? Al die versplintering leidt immers tot alleen maar meer teleurstelling in politieke partijen. Al die kleintjes, roepend langs de zijlijn, bevredigen een instantbehoefte bij de kiezer. Op de langere termijn kunnen ze niet leveren in concrete politiek.

Zou een kiesdrempel in deze dan niet tot een net zo democratisch bestel kunnen leiden? Het veelgehoorde bezwaar tegen een kiesdrempel is dat maatschappelijke onvrede zich minder gemakkelijk een weg kan banen naar de volksvertegenwoordiging en dat kleinere groepen in de maatschappij (zoals de SGP-achterban) zich nog meer een vreemde in eigen land zullen gaan voelen.

Bij een sterkere interne democratie in partijen kan dat probleem op een ander niveau worden opgelost. Om het voorbeeld van de SGP aan te houden: staatkundige gereformeerden zouden in dat geval een vleugel in de ChristenUnie kunnen vormen. Behartigers van het belang van het dierenwelzijn in GroenLinks en zo verder. Het geluid van minderheden is niet onmiddellijk de kop ingedrukt als er niet een eigen zetel in het parlement is.

Het bovenstaande stuk sluit naadloos aan op mijn eerdere bijdrage.