Portal
De Belastingdienst straft kinderen omdat hun vader of moeder nog geen verblijfsvergunning heeft'
Bron: volkskrant.nl - door: Jelle Klaas − 14 augustus 2012
© ANP.
VK OPINIE - De Belastingdienst straft Nederlandse kinderen omdat hun vader of moeder geen verblijfsvergunning heeft. 'Het is wachten op een rechter of een regering die beschaafd genoeg is om deze praktijken te stoppen', schrijft Jelle Klaas, advocaat sociaaleconomische mensenrechten bij Fischer Advocaten in Haarlem.
Meneer Kasyan is 8 jaar geleden uit Armenië gevlucht. In het asielzoekerscentrum ontmoette hij mevrouw Adanjan, die ook uit Armenië gevlucht was. Ze werden verliefd, trouwden en kregen twee kinderen. Meneer kreeg in Nederland asiel en is inmiddels Nederlander geworden, mevrouw zit nog steeds in procedures. De kinderen hebben de Nederlandse nationaliteit.
Vader werkt als beveiliger van geldtransporten. Hij verdient niet genoeg om de rekeningen te kunnen betalen. Het gezin kwam in aanmerking voor huurtoeslag, zorgtoeslag en kindgebondenbudget. Het gezin heeft niet achtergehouden dat mevrouw nog in procedure zat voor een verblijfsvergunning. Dankzij de toeslagen kon het gezin de afgelopen jaren net rondkomen.
Schulden
Vorig jaar besloot de Belastingdienst echter alle toeslagen stop te zetten en de toeslagen vanaf 2008 (5861 euro) terug te vorderen. Het gezin kan de vaste lasten nu niet meer betalen waardoor er flinke schulden ontstaan en er deurwaarders zijn ingeschakeld.
Dit allemaal omdat mevrouw Adanjan nog geen verblijfsvergunning heeft. Er loopt wel een procedure, ze hoeft het land niet uit, maar ze is bij wet uitgesloten van alle voorzieningen. Omdat zij onderdeel van het gezin is, wordt het gehele gezin gestraft voor haar verblijfstatus.
Bij een ander gezin dat ik bijsta, speelt hetzelfde probleem. Vader Nkomati en moeder Kuvayimbo zijn gevlucht uit Burundi. Moeder heeft asiel gekregen en is inmiddels Nederlands. Er zijn twee (Nederlandse) kinderen, een van 13 en een van 3 jaar oud. Vader hoeft het land niet uit, er loopt nog een procedure.
Toen begin dit jaar alle toeslagen (huur, zorg en kindgebondenbudget) gestopt werden, kwam het gezin direct in grote problemen. De dagelijkse boodschappen konden ze niet meer betalen. Uiteindelijk zag het gezin geen andere mogelijkheid dan vader het huis uit te zetten. Hij zwerft nu van adres naar adres, deels bij vrienden en deels thuis. Vanaf het moment dat vader vertrok werden de toeslagen door de Belastingdienst weer hervat.
Rechtmatig verblijf
Uit het zogenaamde Koppelingsbeginsel vloeit voort dat een ongedocumenteerde ('illegaal') niet mag werken en geen recht heeft op uitkering of toeslagen. Hiermee hoopt de Staat te bereiken dat de ongedocumenteerde geprikkeld wordt om het land te verlaten.
In de twee zaken die ik net beschreef gaat het echter niet om de toeslagen en rechten van ongedocumenteerden, maar om de toeslagen en rechten van de (Nederlandse) partner en kinderen. In de wet staat namelijk dat je geen toeslagen krijgt als je partner geen rechtmatig verblijf heeft.
De kinderen worden dus in feite aangepakt voor het feit dat hun vader of moeder nog geen verblijfsvergunning heeft. Neem het kindgebondenbudget, dat is bedoeld om arme gezinnen bij te staan in de opvoeding van de kinderen. De kinderen van de gezinnen Adanjan en Nkomati zijn arm genoeg om in aanmerking te komen maar toch krijgen ze het niet (meer). Dan hadden ze maar niet voor een ouder zonder verblijfsvergunning moeten kiezen. Dat zal ze leren!
Dupe
Hetzelfde geldt voor de partners, vader Adanjan en moeder Kuvayimbo. Zij zijn verplicht verzekerd voor de zorgverzekering. De premies kunnen ze enkel betalen met de zorgtoeslag. De zorgtoeslag is hiervoor ook juist bedoeld: om te zorgen dat armere mensen niet de dupe worden van de verplichte zorgverzekering. Deze zorgverzekerden moeten echter maar zien te dealen met de deurwaarderskosten en de hoge boetes voor het niet kunnen betalen van de premies: hadden ze maar niet verliefd moeten worden op een vluchteling met, naar uiteindelijk bleek, minder asielkansen dan zij.
De kern van onze procedures rond de toeslagen is gebaseerd op artikel 8 van het EVRM (Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens), het recht op familieleven. De familielevens van de gezinnen Adanjan en Nkomati zijn ernstig aangetast door het stoppen van de toelagen.
Overleven
De gezinnen moeten namelijk kiezen: óf ze houden hun partner/ ouder in huis. Daardoor komt het gezin, zolang die partner nog geen verblijfsvergunning heeft, ver onder het in Nederland aanvaardbare minimum uit. Óf ze zetten hun partner/ouder het huis uit, waardoor het familieleven van het gezin deels verbroken wordt en de partner/ouder maar moet zien te overleven.
Mensen voor deze keuze stellen is onbeschaafd. Het is ook niet nodig. Het vreemdelingenbeleid is al streng genoeg. De familie Kasyan-Adanjan weet echt wel dat de Nederlandse overheid mevrouw Adanjan kwijt wil, de dochter van de familie Nkomati-Nuvayimbo weet dat haar vader ongewenst is.
Discriminatie
Er is tevens sprake van ontoelaatbare discriminatie (in de zin van artikel 14 in samenhang met 8 EVRM). Kinderen van arme gezinnen die twee Nederlandse ouders hebben krijgen wel kindgebondenbudget en kinderen met maar één Nederlandse ouder krijgen dat niet: daarvoor is geen rechtvaardiging.
En het is ook nog eens in strijd met het Kinderrechtenverdrag, dat eist dat de belangen van kinderen altijd het eerste uitgangspunt moeten zijn bij maatregelen die hen aangaan.
Het is nu wachten op een rechter of een regering die beschaafd genoeg is om deze praktijken te stoppen.
Jelle Klaas is advocaat sociaaleconomische mensenrechten bij Fischer Advocaten in Haarlem.
De in het artikel genoemde namen zijn gefingeerd.
Kom op nederland wees niet zo aso regel je dingen en denk aan de kinder rechten en schend die niet want dat doen jullie nu.
