Portal
Front National stijgt boven alles uit
Bron : trouw.nl - door : Sander Becker - 23 mei 2014
© epa. Marine Le Pen spreekt op 1 mei aanhangers toe: 'Nee tegen Brussel, ja tegen Frankrijk'.
.
Bron : trouw.nl - door : Sander Becker - 23 mei 2014
© epa. Marine Le Pen spreekt op 1 mei aanhangers toe: 'Nee tegen Brussel, ja tegen Frankrijk'.
Marine Le Pen, leidster van het Franse Front National, koerst bij de Europese verkiezingen af op een monsterzege. Volgens vrijwel alle peilingen wordt haar extreem-rechtse partij voor het eerst in de geschiedenis de nummer één van het land, met 23 à 25 procent van de stemmen. De partij zou vier keer zo groot worden als bij de vorige Europese verkiezingen, en vlak boven de centrum-rechtse UMP eindigen.
Als de peilingen correct zijn, hijst het 'land van de mensenrechten' straks dus een extreem-rechtse vlag in top. Voor veel Fransen zou dat een schok zijn. Tegelijkertijd is er ook een zekere gewenning opgetreden rond de gestage opmars van het Front National. In 2002, toen vader Jean-Marie Le Pen bij de presidentsverkiezingen als winnaar uit de bus dreigde te komen, gingen er nog één miljoen geschrokken Fransen de straat op. Tien jaar later, toen dochter Le Pen bij de presidentsverkiezingen de score van haar vader overtrof, was de ophef al minder. En afgelopen maart, toen het Front National bij lokale verkiezingen elf gemeenten veroverde, volgde er nauwelijks nog landelijk protest.
Dezelfde racistische bende?
Het Front National wordt kortom 'gewoner', en dat is niet alleen een kwestie van gewenning. Marine Le Pen heeft er alles aan gedaan om haar partij te 'dediaboliseren'. Skinheads en neo-nazi's gooide ze eruit, ze nam afstand van de antisemitische uitspraken van haar vader, en ze zwoer racisme af. Maar is het Front National werkelijk veranderd? Of heerst achter de opgepoetste gevel nog dezelfde racistische bende als vroeger? De socialistische premier Manuel Valls vreest het laatste. Hij waarschuwde er vorige week voor dat het Front National 'alleen op zoek is naar zondebokken, niet naar oplossingen'. Ook uit het Front National zelf klinken geluiden die de indruk wekken dat dochter Le Pen hooguit een cosmetische schoonmaak heeft gehouden. Geregeld stappen er dissidenten uit de partij omdat ze vinden dat het racisme er nog altijd de overhand heeft. Vooral Roma ('dieven'), homo's ('flikkers') en de zwarte minister van justitie Christiane Taubira ('een gore aap') zouden het achter de schermen moeten ontgelden. Dankzij publieke uitglijders komt de latente haatcultuur af en toe aan de oppervlakte. Zo zei FN-kandidaatraadslid Anne-Sophie Leclere in oktober op de Franse tv dat ze minister Taubira 'liever in de boomtakken zou zien dan in de regering'. De aanstormende politica werd direct geschorst.
Ebola
Ondanks dit lik-op-stuk-beleid blijven er ook hoog in het partijkader valse noten klinken die de gewenste harmonie verstoren. Deze week veroorzaakte Jean-Marie Le Pen nog een schandaal. Toen de 85-jarige sprak over de Afrikaanse overbevolking en de immigratie naar Europa, zei hij cynisch: "Meneer Ebola kan dat in drie maanden oplossen."
Voor Marine Le Pen valt vrijwel niet op te poetsen tegen zoveel racistische smetten. De Europese zusterpartijen waarmee ze een eurosceptische alliantie wil vormen, helpen ook al niet mee. Le Pen moest zich in de Franse pers uitgebreid verantwoorden voor de 'minder Marokkanen'-uitspraak van Geert Wilders. Ze had ook last van de architect van de alliantie: Andreas Mölzer, van de Oostenrijkse FPÖ. Deze Europarlementariër moest vorige maand aftreden nadat hij de EU een 'negerconglomeraat' had genoemd. Los van deze schandalen heeft het Front National inhoudelijk de schijn tegen. Een van zijn speerpunten is het terugdringen van de immigratie, en veel mensen stemmen op de partij omdat ze een hekel hebben aan immigranten. De pas aangetreden burgemeesters voelen dat haarfijn aan, en ze handelen er ook naar. Zo bleef één burgemeester weg bij een slavernijherdenking. Een ander probeert de bouw te verbieden van een moskee die al was goedgekeurd. En weer een ander heeft de strijd aangebonden met kebab-zaken. Al deze maatregelen hebben een krachtige symboolwaarde, maar de burgervaders blijven er keurig mee binnen de wet. Is het Front National dus nog een racistische partij? Wie het weet, mag het zeggen. Het is in elk geval een partij die uit alle macht niet-racistisch probeert over te komen - soms tegen de klippen op.
Als de peilingen correct zijn, hijst het 'land van de mensenrechten' straks dus een extreem-rechtse vlag in top. Voor veel Fransen zou dat een schok zijn. Tegelijkertijd is er ook een zekere gewenning opgetreden rond de gestage opmars van het Front National. In 2002, toen vader Jean-Marie Le Pen bij de presidentsverkiezingen als winnaar uit de bus dreigde te komen, gingen er nog één miljoen geschrokken Fransen de straat op. Tien jaar later, toen dochter Le Pen bij de presidentsverkiezingen de score van haar vader overtrof, was de ophef al minder. En afgelopen maart, toen het Front National bij lokale verkiezingen elf gemeenten veroverde, volgde er nauwelijks nog landelijk protest.
Dezelfde racistische bende?
Het Front National wordt kortom 'gewoner', en dat is niet alleen een kwestie van gewenning. Marine Le Pen heeft er alles aan gedaan om haar partij te 'dediaboliseren'. Skinheads en neo-nazi's gooide ze eruit, ze nam afstand van de antisemitische uitspraken van haar vader, en ze zwoer racisme af. Maar is het Front National werkelijk veranderd? Of heerst achter de opgepoetste gevel nog dezelfde racistische bende als vroeger? De socialistische premier Manuel Valls vreest het laatste. Hij waarschuwde er vorige week voor dat het Front National 'alleen op zoek is naar zondebokken, niet naar oplossingen'. Ook uit het Front National zelf klinken geluiden die de indruk wekken dat dochter Le Pen hooguit een cosmetische schoonmaak heeft gehouden. Geregeld stappen er dissidenten uit de partij omdat ze vinden dat het racisme er nog altijd de overhand heeft. Vooral Roma ('dieven'), homo's ('flikkers') en de zwarte minister van justitie Christiane Taubira ('een gore aap') zouden het achter de schermen moeten ontgelden. Dankzij publieke uitglijders komt de latente haatcultuur af en toe aan de oppervlakte. Zo zei FN-kandidaatraadslid Anne-Sophie Leclere in oktober op de Franse tv dat ze minister Taubira 'liever in de boomtakken zou zien dan in de regering'. De aanstormende politica werd direct geschorst.
Ebola
Ondanks dit lik-op-stuk-beleid blijven er ook hoog in het partijkader valse noten klinken die de gewenste harmonie verstoren. Deze week veroorzaakte Jean-Marie Le Pen nog een schandaal. Toen de 85-jarige sprak over de Afrikaanse overbevolking en de immigratie naar Europa, zei hij cynisch: "Meneer Ebola kan dat in drie maanden oplossen."
Voor Marine Le Pen valt vrijwel niet op te poetsen tegen zoveel racistische smetten. De Europese zusterpartijen waarmee ze een eurosceptische alliantie wil vormen, helpen ook al niet mee. Le Pen moest zich in de Franse pers uitgebreid verantwoorden voor de 'minder Marokkanen'-uitspraak van Geert Wilders. Ze had ook last van de architect van de alliantie: Andreas Mölzer, van de Oostenrijkse FPÖ. Deze Europarlementariër moest vorige maand aftreden nadat hij de EU een 'negerconglomeraat' had genoemd. Los van deze schandalen heeft het Front National inhoudelijk de schijn tegen. Een van zijn speerpunten is het terugdringen van de immigratie, en veel mensen stemmen op de partij omdat ze een hekel hebben aan immigranten. De pas aangetreden burgemeesters voelen dat haarfijn aan, en ze handelen er ook naar. Zo bleef één burgemeester weg bij een slavernijherdenking. Een ander probeert de bouw te verbieden van een moskee die al was goedgekeurd. En weer een ander heeft de strijd aangebonden met kebab-zaken. Al deze maatregelen hebben een krachtige symboolwaarde, maar de burgervaders blijven er keurig mee binnen de wet. Is het Front National dus nog een racistische partij? Wie het weet, mag het zeggen. Het is in elk geval een partij die uit alle macht niet-racistisch probeert over te komen - soms tegen de klippen op.
.
