van horinees ma aug 27 2012, 18:11
Oh, maak je maar geen zorgen hoor. Het einde is, met die schamele 1500, nog lang niet in zicht.
In mijn eigen regio zijn inmiddels grote- en middelgrote aannemers onderuit gegaan.
Met vierhonderd tot vijftig man personeel per stuk.
En vlak voor de bouwvak kondigde een groot installatiebedrijf aan, 50 man (van 300) op straat te zetten, maar na de bouwvak gaan er nog eens zo'n 50 (scoop voor dit forum).
Met een woningproductiepeil van het jaar 1957, is wel duidelijk dat sprake is van een enorme overcapaciteit in de bouw.
Het meest droevige is nog dat veel van die bedrijven helemaal niet failliet (hadden) hoeven gaan.
Maar men zag zich daartoe wel verplicht, vanwege de voor ondernemers/bedrijven ziekmakende regeltjes.
Opgelegde ziekmakende regeltjes inzake vergaande, onheuse, betutteling van de werknemers.
Want het is niet eenvoudig om personeel af te laten vloeien. Letterlijk en figuurlijk.
Het mag toch wel duidelijk zijn dat elke ''baas'' zelf ook liever op volle kracht doordraait!
Hoe zou jij dat zelf eigenlijk doen?
Wat denk jij zelf, is het eenvoudig en ''rechtvaardig'' dat een werkgever, als de tijden toch al slecht zijn, diens af te laten vloeien personeel, ook nog eens een afkoopsom mee moet geven? Nogmaals: als de tijden voor iedereen (dus ook voor ''de baas'') slecht zijn? En de kassa steeds leger raakt? Minder werk betekent wel: doorbetalen. Dus: je personeel betalen voor niets doen. Daar loopt een bedrijf dus helemaal op leeg -en in hoog tempo. En wat kan ''die baas'' daar nu helemaal aan/tegen doen? Niemand heeft om deze door de boven ons gestelden/verhevenen gemaakte- en veroorzaakte crisis gevraagd. Maar wij bloeden nu wel allemaal. Ook ''die baas'' en diens bedrijf. En dan ook nog verplicht een zak met geld mee moeten geven.
Ik dacht het niet.
Ik zou zeggen: stekker eruit! Nu! Vandaag nog!
Dan maar niets meer, jammer maar het is niet anders.
Deze toestanden (elkaar opvolgende faillissementen) zijn de schuld van onze grote geliefde overheden.
Zij, en die verrotte vakbonden, komen immers met al die belachelijke, ziekmakende, regeltjes.
Zij zijn het die het personeel een vorm van schijnzekerheden voorhouden. En natuurlijk: over de rug van een ander.
Het zou toch veel beter zijn als er, op dit gebied, minder regels zijn? Minder betutteling?
Als een werkgever veel makkelijker van zijn/haar werkvolk af zou kunnen, zonder gedoe en kosten?
Het zou in ieder geval, in goede en slechte tijden, heel veel faillissementen schelen.
De overheid/politiek verziekte iets wezenlijks: de hoognodige flexibiliteit, de dynamiek in de arbeidsmarkt.
Alleen maar denken en uitgaan van de dommige, kortzichtige, rooie-ik-gerichte gedachte dat ''de baas'' een rijke schoft is, is achterhaald. En feitelijk onjuist. Het is veelal ingegeven door dom traditioneel, vastgeroest, denken. Aangewakkerd en in stand gehouden door schoften in Den Haag en op de luxe burelen van de ''vakbond''.
Het is een vorm van (alweer) manipulatieve praatjes, schijnzekerheid, verzieking van de markt, inmenging en betweterij. Want als die betweterige vakbondsmensjes en linksche politici het allemaal zo goed weten, of denken te weten, waarom begint men dan geen eigen bedrijf? Antwoord: omdat men wel beter weet, en omdat men zelf een makkelijk, beschermd, luxe leventje leidt en dat niet wil opgeven. Maar ondertussen de achterban wel dom houden en ophitsen. En natuurlijk: nog MEER stompzinnige regeltjes bedenken en invoeren.
Ook horinees zag zich min of meer gedwongen om enkele jaren geleden de stekker uit zijn eigen profijtelijke miljoenenbedrijf te rukken. Vanwege al het door de geliefde boven ons gestelden (imbecielen) ingevoerde regeltjesgedoe. Ik had daar destijds de ballen voor, met als uitgangspunt: ik niets, jullie niets.
Net goed. Lekker puh. Jammer dan.